دورخیز ایران برای دستیابی به فناوری ANG

 

به نقل از مرکز مشاوره صنعت ipcc با پیشرفت فناوری‌های نو همچون «ANG»، ذخیره‌سازی گاز طبیعی برای سوخت وسایل نقلیه را می‌توان با فشار کم، ایمنی بالاتر و ظرفیت بیشتر انجام داد؛ صنعتی که پس از سی‌ان‌جی، هم‌اکنون توجه برخی شرکت‌های معتبر دنیا را به خود معطوف کرده است.

ایران با توجه به جایگاهش به عنوان سومین دارنده خودروهای گازسوز و دومین مصرف‌کننده سی‌ان‌جی در جهان، اقدام‌های ارزشمندی با همکاری مراکز پژوهشی صنعت نفت و دانشگاه‌های کشور برای دستیابی به این فناوری انجام داده است.
۱۱۶ جایگاه سی‌ان‌جی جدید
اکنون بیش از ۲ هزار و ۴۳۵ جایگاه سی‌ان‌جی در ایران فعالیت می‌کنند. افزایش دو برابری کارمزد جایگاه‌داران خصوصی سبب شده، سرمایه‌گذاران استقبال خوبی از راه‌اندازی این گونه جایگاه‌ها داشته باشند. هم اکنون ۱۱۶ جایگاه سی‌ان‌جی در حال احداث است که از این تعداد ۷۱ جایگاه با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی ساخته می‌شود.
چشم‌انداز هزارتایی
امروزه بیشتر جایگاه‌های عرضه سی‌ان‌جی در ایران با فشار ۲۲۰ بار به صورت سنتی فعالیت می‌کنند. بر اساس برنامه‌ریزی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران، ساخت جایگاه‌های کوچک و متوسط با هدف افزایش دسترسی بهتر مردم در دستور کار قرار گرفته و هم اکنون این شرکت با همکاری شهرداری تهران آغاز به ساخت ۲۵ جایگاه کرده است و در صورت موفقیت آمیز بودن این طرح، تا دو سال آینده هزار جایگاه در سراسر ایران احداث خواهد شد.
تمرکز بر فناوری ANG
در بخش تولید خودروهای گازسوز در ایران سه موضوع موتور پایه گازسوز، مخزن سی‌ان‌جی و توان حمل مخازن خودروها بیش از همه بررسی و مطالعه شده است. مطالعات در صنعت سی‌ان‌جی روی فناوری ANG متمرکز است. این فناوری به دو قسمت «نانوکربن و نانو سرامیک‌ها» تقسیم می‌شود. در فناوری نانو کربن، فشار مخازن سی‌ان‌جی از ۲۲۰ بار به ۳۵ بار کاهش و ظرفیت ذخیره‌سازی مخزن ۴۰ درصد افزایش یافته است. در فناوری نانو سرامیک، وزن مخازن به یک دوازدهم کاهش و ظرفیت مخزن، افزایشی قابل توجه می‌یابد، از این رو در صورت استفاده از این فناوری‌ها انقلابی در صنعت سی‌ان‌جی ایران رخ می‌دهد. هم‌اکنون شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران با همکاری پژوهشگاه صنعت نفت و دانشگاه صنعتی شریف موفق به ساخت نمونه مخازن نانوکربن شده و در حال آزمایش روی خودرو در جاده است. یکی از مخاطرات احتمالی استفاده از فناوری آن است که امکان دارد ناخالصی‌های موجود در گاز در میان حفرات لانه زنبوری مخازن به دام بیفتد و به مرور زمان، ظرفیت مخزن را کاهش دهد، البته این فناوری هنوز تجاری‌سازی نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *