ظروف زیست تخریب پذیر

پردیس فناوری کیش – طرح مشاوره متخصصین صنعت و مدیریت – گروه محیط زیست

آلودگی های پلاستیک

امروزه همگی‌ از آسیب‌هایی‌ که بشر به زمین وارد کرده است مطلع هستند. تولید گسترده پلاستیک ها وپلی استایرن ها نه تنها باعث آلوده شدن منابع محدود نفتی‌ می‌باشد، بلکه به انتشار فزاینده گاز دی اکسید کربن به اتمسفر و گرم شدن کره زمین که به نوبه خود به وقوع بلایای طبیعی مانند خشکسالی، سیل و تغییر الگوهای نامنظم اقلیمی می انجامد نیز منجر می شود.

روش‌های بیشماری برای مقابله با آلودگی ناشی از افزایش انتشار گاز دی اکسید کربن در جو شناسایی شده است. یکی‌ از راه ‌های موجود کمک به کاهش تولید و دفع پلاستیک است.

زیست تخریب پذیر

تجزیه بیولوژیکی پروسه‌ای است که طی‌ آن میکروارگانیسم ‌ها مواد را تبدیل به زیست توده، دی اکسید کربن و آب می‌کند. بدین معنی‌ که مواد، برای تغذیه میکروارگانیسم‌ ها بکار می رود. بدین منظور از پیشوند “زیست” قبل از واژه “تخریب پذیر” استفاده می شود.

ماده غیر نفتی‌ موجود در طبیعت، ماده اصلی‌ می‌باشد که معمولا از گیاه یا منابع حیوانی ساخته شده است. به عنوان نمونه مواد زیست تخریب پذیر شامل کاغذ، سبزیجات و برخی‌ فرم‌های پلاستیک که از موادی چون نشاسته ذرت تشکیل شده است، می باشند.

این میکروارگانیسم ها به روند تجزیه سرعت می‌بخشند که بطور معمول از یک روز تا یک سال این پروسه ممکن است به درازا بیا‌نجامد.

بعد از مدتی اگر این محصولات در محل‌های دفن زباله / کمپوست مدفون شوند “ناپدید” خواهند شد و هیچ گونه ماده سمی از آنها باقی‌ نخواهد ماند.

هرچند آن‌ها در خاک خیلی‌ عمیق، جایی‌ که اکسیژن کافی‌ برای تجزیه وجود ندارد، نباید مدفون شوند.

اگر محل‌های دفن زباله، بدون اکسیژن (شرایط بی‌ هوازی) باشد، گاز متان، یکی‌ از گاز‌های گلخانه‌ای که پتانسیل گرمایش جهانی‌ آن بیش از ٨٦برابر گاز دی‌ اکسید کربن می‌باشد، تشکیل شده و ممکن است که باعث آسیب بیشتری به محیط زیست بزند.

سوزاندن این مواد می تواند میزان گاز کربن منتشر شده را از طریق دی اکسید کربن ذخیره شده در طول چرخه زندگی آنها را جبران کند.

به عبارت دیگر آنها «کربن خنثی» یا «کربن صفر» هستند و در مجموع بار کربن را کاهش می دهند.

بازیافت پلاستیک

پردیس فناوری کیش – طرح مشاوره متخصصین صنعت – گروه محیط زیست

صنعت بازیافت پلاستیک در ایران

این روزها پلاستیک‌ها در تمامی ابعاد زندگی بشر دیده می‌شوند، تقریباً در تمام صنایع و ساخت اکثر وسایلی که استفاده می‌کنیم از آنها استفاده شده است، هر یک از وسایل پلاستیکی که استفاده می‌کنیم طول عمری دارند که پس از پایان این دوره دور انداخته می‌شوند و به ضایعات پلاستیکی تبدیل می‌شوند، به عنوان مثال در سطح جهان روزانه چندین میلیون تن ضایعات  پلاستیک از بسته بندی مواد غذایی و یا بطری‌های آب و نوشیدنی و… تولید می‌شود.

در ایران هم بخشی از ضایعات پلاستیکی ، به چرخه ی تولید باز میگردد اما این میزان از کشور های اروپایی به مراتب کمتر است.

دلیل اصلی آن هم این است که فرآیند تفکیک از همان خانه در کشور های اروپایی صورت میگیرد.

عدم توانایی در تامین ضایعات

یکی از اصلی ترین چالش ها برای تولید کنندگان و فعالان صنعت بازیافت تامین بار یکدست و مستمر است. بسیاری تصور میکنند چون مصرف پلاستیک در کشور بالاست بنابراین ضایعاتش هم به وفور یافت میشود.

 این تصور کاملا غلط است!!!

بسیاری از از ضایعات پلاستیک که در پسماندهای شهری وجود دارد عملا غیر قابل استفاده میشوند و بسیاری از آنها همراه با پسماند شهری دفن یا سوزانده میشوند. مابقی ضایعات پلاستیک هم توسط پیمانکاران شهرداری به صورت دستی و با نیروی انسانی تفکیک و جداسازی میشوند .

بخاطر عدم استفاده یا استفاده محدود از ماشین آلات پیشرفته برای تفکیک و جداسازی ( که قیمت چند میلیون دلاری دارند) در ایران ، میزان ضایعات قابل استفاده برای بازیافت پلاستیک که از پسماند های شهری بدست می آید جوابگوی نیاز بازار نیست و بسیاری از ضایعات بدست آمده نیز کیفیت چندانی ندارند.

البته ضایعات پلاستیک فقط محدود به ضایعات شهری نمیباشد.

ضایعات را میتوان به : ضایعات شهری ، ضایعات صنعتی ، ضایعات بخش کشاورزی ، تقسیم بندی کرد.

مراحل کلی بازیافت پلاستیک

به‌طور کلی ۳ روش برای بازیافت پلاستیک وجود دارد:

– بازیافت مکانیکی
– بازیافت شیمیایی
– بازیافت انرژی

روند بازیافت پلاستیک

مراحل بازیافت زیر برای عموم پلاستیک‌ها صادق است ولی استثناهایی هم وجود دارد مانند سبد که میتوان آنها را آسیاب نمود و پس از آسیاب بسته بندی و به مرحله گرانول سازی و حتی جهت تولید مجدد سبد ارسال کرد و یا پلاستیک‌هایی که از خط تولید کارخانه ها می‌آید و تمیز است با پلاستیکهایی که از سطح شهر جمع‌آوری می‌شود متفاوت است.

در زیر یک فرآیند کامل را شرح دادیم:

– قرار دادن ضایعات بر روی تسمه نقاله
– جداسازی بر اساس جنس پلاستیک
– جداسازی بر اساس رنگ
– جداسازی مواد دیگر ( فلز، چوب، شیشه و…. )
– شستشوی اولیه (پیش شستشو)
– خورد کردن و آسیاب نمودن
– شستشو با آب سرد
– جداسازی در آب سرد بر اساس دانسیته
– شستشوی سایشی جهت از بین بردن اثر چسب و یا ذراتی که به سختی بر روی پلاستیک‌ها چسبیده است
– شستشو با آب گرم: این مرحله از شستشو برای همه مواد پلاستکی لازم نیست و برای برخی الزامی است به عنوان مثال جهت بازیافت PET حتما باید با آبگرم شستشو انجام پذیرد و برای موادی که چرب است نیز باید انجام پذیرد.
– آبگیری
– خشک کردن
– جداسازی لیبل ( این مرحله در برخی از خطها در ابتدای خط است )
– کندر ( جهت نایلونها و مواد پلاستیکی سبک)
– تولید گرانول  ( این مرحله توسط اکسترودر انجام میپذیرد )

دوچرخه برقی

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره متخصصین صنعت و مدیریت- گروه محیط زیست

تاریخچه دوچرخه برقی

طبق آمار موجود در منابع رسمی، اولین دوچرخه الکتریکی که تلفیقی از خلاقیت و دانش کارشناسان این حوزه بود، در سال ۱۸۹۵، ساخته و به بازار عرضه شد که البته تفاوت بسیار زیادی با دوچرخه های کنونی داشت. سیر تکاملی بسیاری در طی سال‎ها روی این دسته از محصولات اتفاق افتاد، تا آنجا که می‌توان گفت تا سال ۲۰۰۷ در کشور چین ۱۰ تا ۲۰ درصد از وسایل نقلیه را این محصول به خود تخصیص داد.

دوچرخه های اروپایی معمولا موتور ۲۵۰ وات دارند. در مقابل در آمریکا قدرت موتور دوچرخه ها به ۵۰۰ تا ۶۰۰ وات نیز می رسد. به همین دلیل دوچرخه های امریکایی شتاب بیشتری داشته و قدرت آن در سطوح شیبدار قابل ملاحظه است.

عملکرد موتور در دوچرخه های الکتریکی به این صورت است که نیروی الکتریکی توسط موتور به نیروی جنبشی تبدیل شده و چرخ های دوچرخه را به حرکت در می آورد.

باتری

در دوچرخه های الکتریکی معمولا از باتری های اسید سرب، نیکل هیرید و یا یون لیتیوم استفاده می شود. البته استفاده از باتری های یون لیتیوم و نیکل هیدرید در نسل جدید دوچرخه های الکتریکی مرسوم تر است.

برخی دیگر از دوچرخه ها به شما امکان انتخاب باتری ایده آل بین چند مدل باتری را می دهند در حالی که بعضی دیگر، تنها با یک مدل باتری خاص سازگارند.

سیستم کنترل کننده

معمولا دو نوع کنترل کننده وجود دارد که عبارتند از: کنترل کننده پیچشی و کنترل کننده پدالی.

سیستم کنترل کننده پیچشی نیز انواع مختلفی دارد، یک مدل از این سیستم مانند اهرم تعویض دنده بر روی فرمان نصب شده و با چرخاندن اهرم، موتور الکتریکی روشن می شود.در سیستم پدالی نیز، با پدال زدن نیروی الکتریسیته جریان یافته و موتور روشن می شود.

دوچرخه برقی و محیط زیست

بدیهی است، از آنجا که دوچرخه برقی گاز مصرف نمی کند، در نتیجه مقدار بسیار کمتری کربن تولید می کند. در واقع، در سال 2011، فدراسیون دوچرخه سواری اروپا دریافت که در مقایسه ی دوچرخه های برقی با اتومبیل، دوچرخه برقی به ازای هر شخص، فقط 8.1٪ کربن دی اکسید، در هر کیلومتر تولید می کند، و این واقعاً می تواند تاثیر قابل توجهی بر محیط زیست داشته باشد .

یک مطالعه که توسط موسسه ی جایگزین حمل و نقل ها انجام شد دریافت که اگر 10 درصد از مسافران نیویورک، تنها یک بار در هفته به جای رانندگی یا حمل و نقل عمومی، با دوچرخه برقی به محل کار بروند، می توانند 120 میلیون پوند از انتشار گازهای گلخانه ای در سال را کاهش دهند، که این برابر است با مقدار CO2 منتشر شده از 25000 خانه در نیویورک در یک سال!