ظروف زیست تخریب پذیر
پردیس فناوری کیش – طرح مشاوره متخصصین صنعت و مدیریت – گروه محیط زیست
آلودگی های پلاستیک
امروزه همگی از آسیب‌هایی که بشر به زمین وارد کرده است مطلع هستند. تولید گسترده پلاستیک ها وپلی استایرن ها نه تنها باعث آلوده شدن منابع محدود نفتی می‌باشد، بلکه به انتشار فزاینده گاز دی اکسید کربن به اتمسفر و گرم شدن کره زمین که به نوبه خود به وقوع بلایای طبیعی مانند خشکسالی، سیل و تغییر الگوهای نامنظم اقلیمی می انجامد نیز منجر می شود.
روش‌های بیشماری برای مقابله با آلودگی ناشی از افزایش انتشار گاز دی اکسید کربن در جو شناسایی شده است. یکی از راه های موجود کمک به کاهش تولید و دفع پلاستیک است.
زیست تخریب پذیر
تجزیه بیولوژیکی پروسه‌ای است که طی آن میکروارگانیسم ها مواد را تبدیل به زیست توده، دی اکسید کربن و آب می‌کند. بدین معنی که مواد، برای تغذیه میکروارگانیسم ها بکار می رود. بدین منظور از پیشوند “زیست” قبل از واژه “تخریب پذیر” استفاده می شود.
ماده غیر نفتی موجود در طبیعت، ماده اصلی می‌باشد که معمولا از گیاه یا منابع حیوانی ساخته شده است. به عنوان نمونه مواد زیست تخریب پذیر شامل کاغذ، سبزیجات و برخی فرم‌های پلاستیک که از موادی چون نشاسته ذرت تشکیل شده است، می باشند.
این میکروارگانیسم ها به روند تجزیه سرعت می‌بخشند که بطور معمول از یک روز تا یک سال این پروسه ممکن است به درازا بیا‌نجامد.
بعد از مدتی اگر این محصولات در محل‌های دفن زباله / کمپوست مدفون شوند “ناپدید” خواهند شد و هیچ گونه ماده سمی از آنها باقی نخواهد ماند.
هرچند آنها در خاک خیلی عمیق، جایی که اکسیژن کافی برای تجزیه وجود ندارد، نباید مدفون شوند.
اگر محل‌های دفن زباله، بدون اکسیژن (شرایط بی هوازی) باشد، گاز متان، یکی از گاز‌های گلخانه‌ای که پتانسیل گرمایش جهانی آن بیش از ٨٦برابر گاز دی اکسید کربن می‌باشد، تشکیل شده و ممکن است که باعث آسیب بیشتری به محیط زیست بزند.
سوزاندن این مواد می تواند میزان گاز کربن منتشر شده را از طریق دی اکسید کربن ذخیره شده در طول چرخه زندگی آنها را جبران کند.
به عبارت دیگر آنها «کربن خنثی» یا «کربن صفر» هستند و در مجموع بار کربن را کاهش می دهند.
