پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره متخصصین صنعت ومدیریت-گروه شیمی
ریتالین از جمله موادمحرک است که بیشتر در درمان اختلال بیش فعالی و نقص تمرکز و توجه کاربرد دارد.
اما به دلیل برخی ویژگی های آن بسیاری از افراد تحصیل کرده مثل دانشجوهای رشته پزشکی برای افزایش تمرکز و شب بیداری در شب های امتحان از آن استفاده می کنند.
بی توجهی به عوارض و پیامدهای مصرف ریتالین منجر به ایجاد مشکلاتی نظیر اعتیاد به این ماده برای فرد خواهد شد.
موارد مصرفی ریتالین
ریتالین یا متیل فنیدات بیشتر به عنوان دارویی برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در کودکان شناخته می شود.
این دارو با تغییر مقدار خاصی مواد شیمیای طبیعی در مغز اثر می کند. با مصرف آن توانایی فرد برای توجه،
تمرکز بر یک فعالیت و کنترل مشکلات افزایش پیدا می کند.
همچنین به فرد در بهبود مهارت های گوش دادن و سازماندهی وظایف کمک می کند.
یکی دیگر از مصارف دارویی آن جهت کنترل اختلال حمله خواب (نارکولپسی) یا حملات پانیک می باشد.
امروزه مصرف ریتالین توسط دانشجویان و داوطلبان کنکور بسیار ترویج یافته است.
آن ها از این دارو برای افزایش تمرکز و بیخوابی استفاده می کنند.
این در حالی است که اغلب مصرف کنندگان از عوارض و خاصیت اعتیاد آوری آن آگاهی لازم را ندارند.
در واقع اگر شما دچار اختلال بی توجهی و نقص توجه نباشید و سرخود یا به اشتباه این دارو را مصرف کنید،
ریتالین به جای تاثیرات مثبت اثرات مخربی بر مغز شما به جای خواهد گذاشت که جبران کردن آن می تواند دشواری های بسیاری را برای شما به همراه داشته باشد.
عوارض مصرف ریتالین
ریتالین همانند هر داروی دیگری در کنار اثر درمانی خود، عوارض جانبی نیز دارد.
در بعضی موارد ممکن است این عوارض بسیار شدید باشد و باعث بروز مشکلات جدی دیگری شوند که در این شرایط لازم است برای قطع آن با متخصص مشورت شود.
عوارض مصرف ریتالین نسبت به بسیاری از داروهای دیگر شدیدتر است
و به هیچ وجه نباید به صورت خودسرانه و بدون تجویز پزشک مصرف شود. مهم ترین عوارض آن عبارتند از:
خارش پوستی
کهیر
تب
کاهش اشتها
تغییرات فشار خون
تپش قلب
بی نظمی ضربان قلب
شکم درد
گلو درد
کاهش وزن
حالت تهوع
سردرد و سرگیجه
بی خوابی یا خواب آلودگی
توجه: در افراد مبتلا به اختلال خواب پیشنهاد می شود بین آخرین زمان مصرف ریتالین تا زمان خواب، چند ساعت فاصله ایجاد کنند.
خطرات مصرف ریتالین
مصرف ریتالین به صورت سرخود می تواند باعث بروز خطرات متعددی از تغییرات جسمی و روانی یا حتی مرگ شود.
خطرات این دارو در صورتی که تحت نظارت و با تجویز پزشک باشد قابل کنترل است.
معمولا به علت خطرات و عوارض بالای ریتالین، مصرف این دارو برای کودکان زیر 6 سال توصیه نمی شود.
مرگ ناگهانی در مبتلایان به مشکل جدی قلبی
در کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیماری های جدی قلبی یا مشکلاتی در ساختار و شکل قلب موارد متعددی از مرگ ناگهانی گزارش شده است.
در این بیماران داروهای محرک تا حد امکان تجویز نمی شود.
در صورت وجود مشکلات قلبی لازم است حتما مشکل با پزشک در میان گذاشته شود.
افزایش فشار خون و ضربان قلب
به طور کلی ریتالین باعث افزایش فشار خون و ضربان قلب می شود
که با توجه به محدود بودن این تغییرات خطر چندانی برای افراد سالم ندارد.
با این حال لازم است مصرف این دارو در افراد مبتلا به فشار خون بالا و تپش قلب با احتیاط انجام شود.
اختلالات روانی حاد
در مبتلا به برخی اختلالات روانی دیگر مصرف ریتالین ممکن است
باعث تشدید و حاد شدن شرایط اختلال شود.
افرادی که به اختلالات افسردگی و دوقطبی مبتلا هستند یا خود و خانواده آن ها سابقه خودکشی دارند؛
نیاز به بررسی بیشتری برای تجویز داروهای محرک دارند.
همچنین مصرف ریتالین ممکن است باعث بروز توهم، هذیان و شیدایی در کودکان شود.
مشکلات رشدی
کودکان مصرف کننده ریتالین در افزایش قد و وزن نسبت به همسالان خود رشد کمتری نشان می دهند.
هر چند این کاهش رشد به میزان نگران کننده ای نیست
اما لازم است کودکان مصرف کننده تحت نظارت قرار گیرند و روند رشدی آن ها بررسی شود.
کودکانی که در روند رشدی آن ها کاهش مشاهده می شود
ممکن است با تشخیص پزشک نیاز به قطع مصرف پیدا کنند.
تداخل دارویی ریتالین
بسیاری از داروها در صورتی که همراه یکدیگر مصرف شوند برای فرد عوارض شدیدی دارند و گاهی بسیار خطرناک هستند.
بعضی ازداروهای ضدافسردگی در صورتی که همزمان با ریتالین مصرف شوند ممکن است اثرات خطرناکی مانند افزایش فشار خون داشته باشند.
بعضی از داروها از جمله داروهای موسوم به سه حلقه ای مورد استفاده
در درمان افسردگی در صورت مصرف همزمان با ریتالین ممکن است
اثر خود را از دست بدهند.همچنین ممکن است ریتالین اثر داروهای کنترل کننده فشار خون را کاهش دهد و نقش خنثی کننده برای آن ها داشته باشد.
اعتیاد به ریتالین
ریتالین با وجود ماده مؤثری به نام آمفتامین که نوعی از موادمحرک است ساختار شیمیایی شبیه به شیشه دارد.
هر چند اعتیاد و عوارض این دارو از شیشه بسیار کمتر است اما همچنان این ماده می تواند باعث وابستگی به ویژه وابستگی روانی در مصرف کننده شود.
به خصوص در افرادی که سابقه اعتیاد به موادمخدر یا الکل را دارند تجویز این دارو باید با احتیاط بیشتری صورت پذیرد.
به همین دلیل قطع دارو باید تدریجی باشد و بعد از قطع مصرف نیز نشانه های ترک یا اختلالات روانی پیگیری شود.
مشاوره ترک اعتیاد برای افرادی که مصرف طولانی داشته اند ضرورت پیدا می کند.
جهت اطلاعات بیشتربه سایت پردیس فناوری کیش مراجعه کنید.