به نقل از مرکز تخصصی مشاوره صنعت ipcc سی و پنجمین کنفرانس جهانی پارک های علمی از 12 تا 14 شهریور جاری در اصفهان برگزار شد و حدود 500 شرکت کننده از 50 کشور در آن حضور داشتند که افزون بر 150 نفر از آنها، مدعوین کشورهای خارجی بودند.
مدعوین خارجی این کنفرانس را رییسان و کارشناسان پارک های علمی 50 کشور دنیا تشکیل می دادند که نمایندگان بخش توسعه و فناوری کشورهای خود بودند و برای تبادل دانش و تجربه با مسوولان و کارشناسان پارک های علمی ایران به اصفهان سفر کردند.
آیین پایانی این کنفرانس با حضور مقام های بلندپایه ایران از جمله وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری و همچنین رئیس و دبیرکل انجمن جهانی پارک های علمی و سفرای بیش از 30 کشور برگزار شد که خود گویای اهمیت و جایگاه بین المللی این گردهمایی است.
به گفته رییس شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان، در این شرایط که تنگناهای مختلفی به صورت ناجوانمردانه در حال تحمیل شدن به کشورمان است، حضور نمایندگان 50 کشور دنیا در کنفرانس بین المللی پارک های علمی اصفهان، موفقیت بزرگی برای ایران محسوب می شود.
مهدی ابطحی در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: مدعوین خارجی برای همکاری، همفکری و تبادل نظر درباره نحوه اداره پارک های علمی، چالش های مشترک و همکاری های بین المللی در راستای رشد اقتصاد دانش بنیان به ایران سفر کردند.
او افزود: این مشارکت بزرگ بین المللی، نشان داد که ایران منزوی نیست و پیوسته راه توسعه خود را ادامه می دهد و دنیا نیز ایران را در این جهت یاری خواهد کرد.
ابطحی با اشاره به مذاکره های چهره به چهره در این کنفرانس، تاکید کرد: در این مذاکره ها، روابط بین پارک های علمی کشورمان با خارج از کشور عمیق تر شد و جهانیان به ظرفیت بالای ایران در زمینه نوآوری آشنا شدند.
او با تاکید بر اینکه بسیاری از مدعوین خارجی کنفرانس برای سفر دوباره به کشورمان و گسترش روابط بین المللی اعلام آمادگی کردند، گفت: مدیران بخش های دولتی و خصوصی کشورمان نیز باید تلاش کنند، نگرانی های موجود از جمله در بخش اقتصادی را با قابلیت و رویکرد نوآوری برطرف کنند.

 

 

جویدن ناخن معمولا از دوران کودکی شروع می شود و در دوران نوجوانی به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد و با بالا رفتن سن کاهش می یابد، گرچه ممکن است این عادت تا بزرگسالی هم ادامه یابد. آمارها نشان داده است که ناخن جویدن در نوجوانان با افزایش قابل توجه رفتارهای بدون تمرکز و بروز مشکلاتی در مراحل گذر در زندگی فردی و احساس بی ثباتی مرتبط است.

چگونه ناخن جویدن کودکان را ترک دهیم؟
براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، عنوان شده است که جویدن ناخن در مجموعه اختلالات وسواسی-اجباری دسته بندی شده و با آن مرتبط است.

بر طبق طبقه بندی بین المللی بیماری ها می توان گفت که جویدن ناخن که همراه با “دیگر اختلالات رفتاری و احساسی بوده و شروع آن معمولا در دوران کودکی و نوجوانی اتفاق می افتد، طبقه بندی می شود”، مانند مکیدن انگشت شست، و انگشت در بینی کردن.

چرا کودکان ناخن می جوند؟
جویدن ناخن یک عادت نامناسب است و علت دقیق آن قابل بحث است. یکی از دلایل ناخن جویدن می تواند ریشه در فاکتورهای فامیلی داشته باشد، هرچند این علت که آیا فاکتورهای خانوادگی مربوط به تقلید رفتار ناخن جویدن در سایراعضای خانواده و یا ریشه های ژنتیکی، تاثیر دارد یا خیر، هنوز ناشناخته است.

عوامل روان شناختی اصلی که با این رفتار مرتبط هستند شامل، استرس، نگرانی، اضطراب و خلق و خوی غیر متمرکز است. در واقع می توان گفت عادت ناخن جویدن در کودکان مکانیزمی است برای مقابله با شرایط استرس زا و از طرف دیگرهم عدم فعالیت مناسب (فعالیت کم، خستگی) ، گرسنگی و یا پایین بودن اعتماد به نفس ممکن است باعث ناخن جویدن در کودکان شود.

تصور می شود که ناخن جویدن در کودکان یک رفتار خودکار و غیرعادی است.

محققان معتقدند که در برخی کودکان عادت ناخن جویدن با اختلالات روانپزشکی همراه است و حداقل یک اختلال مرتبط با روانپزشکی در بیش از دو سوم کودکانی که به کلینیک روانپزشکی مراجعه می کنند وجود دارد. جالب این که بیشتر از نیمی از والدین این کودکان، حداقل یک بیماری روانپزشکی داشتند، به ویژه اختلال افسردگی حاد.

بیماری های روانی که اغلب در رابطه با ناخن جویدن کودکان و نوجوانانی که به درمانگاه بهداشت و ارجاع داده می شوند، شامل:

اختلال کمبود توجه، بیش فعالی، اختلال اضطراب جدایی، اختلال تومور، اختلال وسواس فکری، عقب ماندگی ذهنی، اختلال افسردگی حاد، اختلال اضطراب عمومی و اختلال هراس گزارش شده است.

بیش از یک چهارم کودکان و نوجوانان به یکی از این اختلالات دچار بودند. در نهایت، رفتارهای کلیشه ای مانند لرزیدن لب، کوبیدن سر، برداشتن پوست و کشیدن مو در بیش از 60٪ کودکان مبتلا به ناخن جویدن هم مشاهده شده است.

عوارض ناخن خوردن
در اغلب موارد، عوارض ناخن جویدن بیشتر به صورت نامناسب شدن شکل ظاهری انگشتان بوده و منحصرا در حوزه زیبایی جای می گیرد. با این حال، در برخی موارد شدت ناخن جویدن، بر کیفیت زندگی بیمار تاثیر می گذارد.

به طور اجتماعی ناخن جویدن عادت ناخوشایندی است که می تواند باعث تحقیر، سرکوب های احساسی و آسیب های اجتماعی شود. علاوه بر اثرات روحی روانی و سلامتی، ناخن جویدن به طور کلی از نظر دیگران نوعی رفتار ناخوشایند در نظر گرفته می شود.

از طرفی برخی افراد، به جویدن ناخن کفایت نکرده و ناخن را قورت می دهند و می خورند. این کار می تواند پیامد های بسیار بدی برای فرد داشته باشد. در واقع، ناخن خوردن می تواند باعث کوتاه شدن پایه ناخن و یا حتی درد های شدید معده و یا خونریزی معده شود. علاوه بر این، ناخن خوردن می تواند منجر به پارونیشیا، عفونت های باکتریایی ثانویه و ویروس هرپس سیمپلکس از ضایعات تبخال دهانی شود.

سایر اثرات فیزیکی ناخن خوردن مربوط به دهان و دستگاه گوارش است. بثورات پوستی، ناراحتی سیستم گوارش، مشکلات دندان و ترک های کوچک در ناخن ها از عوارض این عادت نامناسب است.

همچنین ناخن جویدن ممکن است باعث آبسه شده و به لثه آسیب برساند. یکی دیگر از عوارض ناخن جویدن این است که ممکن است عفونت ها و باکتری ها را از راه ناخن به دهان و در نتیجه بدن منتقل کند.

ناخن خوردن، همچنین می تواند به اختلالات تمپورومندیبولار منجر شود. این عادت نادرست می تواند خطر ابتلا به عفونت پوسیدگی گوارشی را هم در دستگاه گوارش افزایش دهد .این اختلال بیشتر در کودکان مشاهده می شود.

راهکارهایی برای درمان ناخن جویدن کودک
به طور کلی، ناخن جویدن یک وضعیت حاد و نگران کننده نیست و این عادت اغلب به مرور زمان از بین رفته و خود به خود حل می شود ؛ بنابراین ممکن است در موارد خفیف، درمان خاصی لازم نباشد زیرا در موارد خفیف، ناخن جویدن منجر به عواقب جسمی یا اجتماعی مهمی نمی شود.

با این وجود، ناخن جویدن در صورتی که با سایر اختلالات همراه باشد، نیاز به مراقبت های ویژه دارد. برای درمان این عادت ، ابتدا سابقه پزشکی کودک (از جمله جنبه های روان شناختی) و معاینه کامل پزشکی صورت می گیرد.