برچسب: کیش تک

شغل مربیگری ورزش:

پردیس فناوری کیش_ طرح مشاوره تخصصی صنعت و مدریت_ گروه خدمات عمومی

   به برنامه‌ریزی و آموزش ورزش و نرمش در سطح مبتدی یا حرفه‌ای مربیگری ورزش می‌گویند. شغل مربیگری ورزش برای کسانی که ورزش علاقه‌مند هستند مناسب است.

مربی ورزش کیست؟

‌    «مربی ورزش‌» کسی است که جهت دهی و آموزش افراد یک تیم ورزش یا یک ورزشکار را بر عهده دارد . مربی معمولا ورزشکاری باتجربه در رشته‌ای است که آن را آموزش می‌دهد.

ویژگی‌های مربی ورزش:

    متکی به نفس، خوددار و منظم است: مربی ورزش الگوی بازیکنان خود است. بنابراین، اگر شما به عنوان یک مربی می‌خواهید این ویژگی را در بازیکنان خود ایجاد کنید که بی شک یک ورزشکار به آنها نیاز دارد، در وهله اول باید خود دارای آن باشید. اعتماد به نفس مربی می‌تواند به اعضای تیم توانی مضاعف بدهد. 
ریزبین و دقیق است: در واقع این مربی‌ها هستند که استعدادهای ورزشی را شناسایی می‌کنند و این کشف تنها در صورت ریزبین بودن آنها امکان پذیر است.

   صبور است: صبور بودن از ویژگی‌های یک معلم است و مربی ورزش نیز از این ویژگی مستثنا نیست. 
پرانرژی و دارای روابط اجتماعی بالاست: یک مربی حرفه‌ای باید به عنوان مشوق و شتاب دهنده به تیم خود عمل کند. در ضمن، باید این توانایی را داشته باشد که با افراد ارتباط عاطفی و اجتماعی برقرار کند؛ چرا که برای کشف استعدادهای اعضا و کمک به آنها باید در ابتدا آنها را به درستی بشناسد و با ضعف‌ها و قوت‌هایشان آشنا باشد. تنها با این ارزیابی دقیق است که او می‌تواند از بازیکنان در تیم بهترین استفاده را بکند. 
   انتقادپذیر و منعطف است: یک مربی حرفه ای باید اشتباهات خود را بپذیرد و آنها را برطرف کند تا شاهد پیشرفت تیم خود باشد. این افراد می‌پذیرند که همیشه نکاتی برای یادگیری وجود دارد و همواره به دنبال یادگیری هستند.

ورود به شغل مربیگری ورزش:

   این روزها رشته تربیت بد نی در هنرستان‌ها تدریس می‌شود. با این حال، شما با دریافت مدرک کارشناسی درسطح بالاتری امکان مربیگری دارید. فدراسیون های مختلف نیز مربی‌هایی را آموزش می دهند و مدرک لازم را به آنها اعطا می‌کنند. آنچه یک مربی ورزش باید بداند، عبارت است از: تمرینات ورزشی، علوم ورزشی، فیزیولوژی، حرکت‌شناسی، تغذیه و تناسب اندام، تربیت بدنی و طب ورزشی. فراموش نکنید که شما نباید تنگی نفس یا هر نوع بیماری دیگری داشته باشید.

پیشرفت شغلی:

   یک مربی ورزش فعال هیچ گاه بیکار نخواهد ماند؛ زیرا می‌تواند به عنوان مربی در باشگاه‌های ورزشی آزاد فعالیت کند به عنوان مربی، کارشناس یا مربی بدن‌سازی جذب سازمان تربیت بدنی شود. اگر شما از نظر علمی واجد شرایط باشید و از لحاظ عملی نیز تجربیات لازم را به دست بیاورید، می‌توانید جذب فدراسیون های ورزشی شوید.

فضای شغلی:

   آموزش و پرورش، ادارۀ تربیت بدنی، تربیت معلم، باشگاه‌های ورزشی کشور و …. مربیان ورزش را به استخدام خود در می‌آورند. محیط کار این افراد باید امکانات ورزشی لازم را داشته باشد. نور، هوا و حجم سالن‌ها نیز باید مناسب باشد. حقوق و مزایای مربیان ورزشی براساس قوانین ادارۀ امور استخدامی کشور است.

وظایف و مسئولیت‌ها:

آموزش تکنیک‌های ساده ورزش، بدن‌سازی و بالا بردن قوای جسمانی
آموزش ظریف ترین نکات یک ورزش 
بررسی عملکرد بازیکنان تیم 
برنامه‌ریزی برای راهبردهای تیم 
تدوین برنامه بازی ها و زمان آنها 
دانستن اصول کمک های اولیه 
تصمیم گیری درمورد شخصیت‌ها وقابلیت های بازیکنان (چون هدف مربی، تربیت افراد در ابعاد جسمانی روانی است، باید از ویژگی‌های جسمی روانی ورزشکاران در هر دوره اطلاع کافی داشته باشد.)

مطلوبیت های شغل مربیگری ورزش:

    بسیاری از مربیان ورزش معتقدند که کار مفرحی دارند و از انجام دادن آن خسته نمی‌شوند. چرا که هم از لحاظ روحی و هم از لحاظ جسمی ارتقا پیدا می کنند. از طرفی، این شغل جز، مشاغل همیشگی است؛ زیرا ورزش همواره و در تمام دوره‌ها و زمان‌ها مورد توجه قرار داشته است. به ویژه در سال‌های اخیر توجه مردم به ورزش و ارتباط آن با سلامت جسمی و روحی باعث شده است که موقعیت شغلی خوبی برای این افراد به وجود بیاید.

محدودیت های شغل مربیگری ورزش:

   حتما در زمان انتخاب این رشته به یاد داشته باشید که در برخی جوامع، تجهیزات مدرن و مقدار زیادی بودجه در اختیار مربیان ورزشی قرار می‌گیرد اما در جوامع دیگر، ممکن است بودجه بسیار کم و امکانات ناچیز باشد و این موضوع بر بهره‌وری آنها تاثیر بسزایی دارد. همچنین افرادی که دچار نارسایی قلبی و تنفسی هستند، نمی‌توانند این شغل را انتخاب کنند؛ زیرا حرکات شدید بدنی باعث پیشرفت بیماری آنها می‌شود.

اهمیت شغلی:

    ورزش بخش بزرگ و مهمی از فرهنگ جامعه ماست و در بسیاری از آثار به جا مانده از گذشتگان ما، به ویژه در شاهنامه فردوسی، به ضرورت و اهمیت آن اشاره شده است. تحقیقات بسیاری نشان داده‌اند که ورزش علاوه بر اینکه ابزار ارزشمندی برای سلامت جسمانی است، رابطه نزدیکی با سلامتی روانی و به ویژه پیشگیری از بروز ناهنجاری های روانی دارد. (ورزش از اضطراب می‌کاهد، اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد و خود پنداری مثبت را تقویت می‌کند.) همچنین در تمام زمان‌ها و دوره‌ها مورد توجه و مهم بوده است و هرگز اهمیت خود را از دست نخواهد داد؛ زیرا با سلامت جسمی و روانی افراد جامعه رابطه دارد. با این حال، ورزش نادرست نیز صدمات جبران ناپذیری به همراه دارد. پس لازم است متخصصان این رشته، ورزش را به طور صحیح به ما بیاموزند.

منابعی برای کسب اطلاعات بیشتر:

     به هنرستان‌های تربیت بدنی یا باشگاه‌های ورزشی محله خود، مراجعه کنید. می‌توانید به اداره کل تربیت بدنی، تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش یا کمیته های ورزشی(از جمله والیبال، بسکتبال و … ) بروید و با کارشناسان آن ها نیز گفت وگو کنید.

معرفی شغل آهنگری

پردیس فناوری کیش_ طرح مشاوره تخصصی و مدریت _ گروه گروه خدمات عمومی

 در گذشته بسیاری از افراد از این پیشه روزگار می‌گذراندند، در شهرستان تفرش «بازارچه آهنگران» از شهرت خاصی برخوردار است چراکه از زمان‌های قدیم دکان‌ها و کارگاه‌های آهنگری را در دل خود جای داده است.

   صدای چکش آهنگران چکش آهنگران در این بازارچه گوش فلک را کَر می‌کرد ولی امروز تنها صدای چکش و گرمای کوره تنها از دو کارگاه در این بازارچه به گوش می‌رسد.

    اکبر رضایی یکی از آهنگران سنتی تفرش است که ۲۶ سالی می‌شود با هر قطره از عرق پیشانی‌اش که حاصل رنج و زحمت کار است با گرمای کوره گره خورده و بر آهن گداخته فرو می‌نشیند تا یک تکه آهن را جانی دوباره بخشد.

   رضایی در گفتگو با خبرنگار گفت: هنوز ۱۰ سال را تمام نکرده بودم که با یکی از آهنگران قدیمی که در همسایگی ما بود آشنا شدم و کم‌کم این آشنایی زمینه علاقه به این پیشه را در من به وجود آورد.

    وی افزود: علاقه وافر من به آهنگری باعث شد تا از همان ۱۰ سالگی بعد از پایان مدرسه و ایام فراغت به این کار مشغول شوم. در سال دوم راهنمایی مدرسه را رها کردم و به صورت حرفه‌ای این کار را ادامه دادم و آن را به عنوان شغل خود انتخاب کردم.

   وی اظهار کرد: هیچ گاه از شغلی که انتخاب کرده ام، پشیمان نیستم هر چند درآمدش چندان زیاد نیست و تنها در بهار و تابستان رونق بهتری دارد. و از جمله مشاغل پرزحمت و طاقت فرسا است، اما همچنان علاقه به کارم، دلیل اصلی تحمل تمام سختیها است.

     این صنعتگر تفرشی درخصوص اقلام تولیدی در آهنگری‌اش ادامه داد: چاقو، قیچی، تیشه، کلنگ، سوزن، درفش و به عبارتی هرگونه وسیله ای که با فولاد درست می شود و مشتری درخواست دارد را درست می کنم.

    رضایی با اشاره به کاربردهای آهنگری سنتی در گذشته، بیان کرد: در گذشته، آهنگری سنتی مادر همه صنایع بود و هر کسی که می خواست هر شغلی را شروع کند باید اول در آهنگری سنتی کارگری می کرد تا با ابزار و وسایل آشنا شود و ابزار کارش را تهیه کند و سپس کارش را شروع کند. اما امروزه با صنعتی شدن مشاغل، آهنگری سنتی در حال انقراض است.

    وی اضافه کرد: در برخی از کشورها، ساخت وسایل دست ساز از جنس آهن رواج پیدا کرده است. اگر در کشور ایران به مشاغل سنتی بها داده نشود، در آینده همین وسایل دست سازی که در حال حاضر در داخل کشور تولید می شود، در آینده باید از کشورهای دیگر وارد شود.

   این صنعتگر تفرشی با اشاره به کاربردهای امروزی آهنگری سنتی، گفت: کاربردهای قدیمی هنوز وجود دارد. وسایل لازم در شغل مسگری از طریق آهنگری سنتی تهیه می شود.

    رضایی با اشاره به ابزارهای مورد نیاز برای این کار، افزود: کوره، سندان، چکش ها و انبرهای متنوع از جمله ابزارهای مهم است. اغلب ابزارهای مورد نیاز در این حرفه دست ساز هستند.

   وی به پتک برقی دست سازش اشاره و اظهار کرد: پتک برقی از طریق برخی از قطعات موتور و ماشین و سندان و…. ساخته شده و در زمانی که باید در کمترین زمان وسیله ای را بسازم از آن استفاده می کنم که کار چکش کاری پس از گداخته شدن فولاد در کوره را انجام می دهد.

    این صنعتگر تفرشی به لذات این کار اشاره کرد و ادامه داد: هر قطره عرقی که در کنار کوره آتش بر صورتم سرازیر می شود، برایم شادی بخش و لذت آفرین است و برایم با هیچ وسیله‌ای قابل مبادله نیست.

   رضایی با بیان این مطلب که از نظر فرهنگی به مشاغل قدیمی بهایی داده نمی شود، گفت: اگر فرهنگ سازی شود و صنعتگران این عرصه در نمایشگاهها نیز شرکت داده و کارهای آنها معرفی شود، این صنایع قدیمی رونق بیشتری پیدا می کنند.

    وی خاطرنشان کرد: به لحاظ تسهیلاتی نیز هیچ بهایی به مشاغل سنتی داده نمی شود. اگر تسهیلات داده شود، می توان این نوع مشاغل را توسعه بخشید و مایه رونق آن شد.

    هنگام مراجعه ما به مغازه آقای رضایی، یک اثر سنتی توجه مان را جلب کرد. در این اثر نوشته شده بود: «به دست آهن تفته کردن خمیر/ به از دست بر سینه پیش امیر»؛ شاید همین بیت شعر گویای تمام دلایل باشد که توانسته هنوز هم افرادی مثل آقای رضایی را در کنار کوره های سوزان آهنگری نگه دارد.

شیشه گری دستی حرفه‌ای در ایران حداقل به ۳۰۰۰ سال قبل باز می‌گردد.در طی دوران‌ها و در مناطق گوناگون ایران، این هنر – صنعت تکامل مخصوص خود را پیدا نموده.با بروز دوران صنعتی و ماشینی، شیشه در مقیاس و انواع مختلف و با کاربردهای خانگی و صنعتی تولید می‌گردد.شیشه گری سنتیهنر شیشه گری یکی از قدیمی ترین صنایعی است که بشر به آن اشتغال داشته است . کاوش های باستان شناسی مارلیک هنسلودشوش رواج شیشه گری در ایران باستان (عهد هخامنشی ) را به اثبات می رساند . با ظهور اسلام اکثر شیشه و بلورسازان ایرانی به دمشق و حلب در سوریه کوچ کردند . در این مقطع از تاریخ شیشه گری علاوه بر تغییر کلی فرم شیشه، نقاشی و خطاطی بر روی شیشه با رنگ های کوره ای و لعاب های رنگی متداول شد و نوعی شیشه که اصطلاحاً مینایی نامیده می شود پا به عرصه ی وجود گذاشت .
دوره ی سلجوقی ( قرن ۵ و ۶هـ ) نخستین دوره ی شکوفایی شیشه گری در ایران محسوب می شود .بعدها با روی کار آمدن سلسله ی صفوی و توجه خاص به این رشته، کارگاه های شیشه گری در اصفهان و شیراز ساخته شد و هنرمندان، تحت تعلیم تعدادی از بلورسازان و نیزی {ایتالیایی} قرار گرفتند .از ابزار و مواد مورد استفاده در هنر شیشه گری می توان به ماده اصلی ساخت شیشه، سنگ سیلیس { که به منظور صرفه جویی از مخلوط خرده شیشه نیز استفاده می شود } اشاره کرد همچنین برای رنگی کردن بار شیشه نیز از اکسید های فلزی نظیر اکسید کبالت، مس، آهن، منگنز، گوگرد و … استفاده کرد .هنر شیشه گری مانند انواع روش های ساخت ( فوتی و قالبی ) و تزئینات مکمل ( نقاشی و تراش ) است .
نقاشی روی شیشه با ابزار لازم بر روی شی اجرا می شود و بسته به نوع نقش و رنگ های به کار رفته یک یا چند مرحله پخت در کوره با حرارت مناسب صورت می گیرد. رنگ های مورد استفاده به صورت پودر و قابل ترکیب با حلال خاص و رنگ های محلول از اکسید فلزات تهیه شده است .تراش روی شیشه بوسیله سنگ های مخصوص و ابزار فرز انجام می شود که در مورد اول خطوط ایجاد شده عمیق تر بوده و روی ظروف کاربرد بیشتری دارد . این سنگ با قابلیتهای تراش و مات کردن در تزئین کاربرد دارد .سیر تاریخی هنر شیشه گری قدیمی ترین نمونه ها از شیشه های دست ساز در خاورمیانه پیدا شده است. باستان شناسان معتقدند که سومریها در هزاره سوم قبل از میلاد با شیشه، آشنایی داشته اند. گیرشمن بطریهای شیشه ای زیادی از حفاریهای معبد چغازنبیلبه دست آورده است.
از زمان هخامنشیان، شواهد اندکی برای استفاده کلی از شیشه در دست است. آثار شیشه ای کهن نشان می دهد که تا قبل از سده اول پیش از میلاد، از شیشه فقط یه حالت توده ای استفاده می کرده اند. با کشف اشیای شیشه ای زمان پارتها و ساسانیان می توان گفت صنعت شیشه سازی در ایران رواج کامل داشته و از دو روش ساخت «دمیدن در قالب» و «دمیدن آزاد» استفاده می شده است. از دوره سلجوقیان تا دوره مغول ظرفهای شیشه ای بسیار زیبا با تزئینات مختلف به صورت مینایی، تراشیده یا با نقوش افزوده از کوره شیشه گران شهرهای مختلف ایران بیرون می آمد.مواد و مصالح شیشه گری۱. عناصر پایه :سیلیس یا اکسید سلیسیم ماده اصلی تمام تولیدات شیشه است که به صورت شن، سنگ چخماق یا سنگ چینی وجود دارد. اکسید بوریک به عنوان عنصر اصلی در ساخت شیشه استفاده می شود.۲. عناصر ذوب کننده :این عناصر مانند سود به صورت کربنات سدیم، سولفات سدیم، استات سدیم نقطه ذوبسیلیس را پایین آورده، به ضمیر شیشه حالت قلیایی می دهند.۳. عناصر تثبیت کننده :برای مخلوط شدن بهتر مواد اصلی و ذوب کننده و همچنین جلوگیری از حل شدن شیشه در مواد مختلف از این مواد استفاده می کنند. کربنات کلسیم از رایج ترین مواد تثبیت کننده است.۴. عناصر سفید کننده :برای خنثی کردن یک رنگ در خمیر شیشه از رنگ دیگر استفاده می کنند؛ مثلاً برای خنثی کردن قرمز از سبز استفاده می کنند.شیشه گری سنتیوسایلی که در کارگاه شیشه گری مورد استفاده قرار می گیرد۱. بوری (میله دم) :لوله توخالی و فولادی به طول ۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتی متر و قطر ۵/۱ تا ۲ سانتی متر است که برای برداشتن شیشه مذاب از داخل کوره به کار می رود.۲. سنگ کار :از جنس سنگ یا فلز بری گرم کردن مواد روی میله دم استفاده می شود.۳. قاشق چوبی :به صورت ملاته گیر که همیشه خیس است و نقش قالب را دارد.۴. دستگاه آب :حوضچه فلزی مکعب مستطیل که دارای آب است. روشهای ساخت شیشه۱. روش فوتی۲. روش فوتی قالبی۳. روش پرسیروش فوتیبرداشت ماده مذاب را کوره به وسیله بوری یا میله دم که قبلاً گرم شده، ثابت کردن ماده مذاب روی نوک میله، مرمری کردن یا ورز دادن و چرخاندن آن روی میز کار و گرد کردن آن، دوباره گرم کردن خمیر شیشه روی سر میله، دمیدن در میله و ایجاد حباب کوچک در وسط خمیر سر میله، سرد کردن خمیر تا جایی که سرخی خود را از دست دهد، برداشت مجدد خمیر از کوره و ثابت کردن آن روی میله دم، قاشقی کردن خمیر سر میله یا یکنواخت کردن آن، کارهایی است که باید انجام شود تا استاد کار ساخت شیشه را آغاز نماید.
از این مرحله به بعد استاد کار میله دم را گرفته، به چرخش درمی آورد تا شکل اولیه ظرف را بسازد. سپس آن را به دستِ پا قالبی ساز می دهد تا شیاری در محل اتصال شیشه و میله فلزی واگیره ایجاد کند. سپس از آن واگیره گیر میله واگیره را به ته ظرف می چسباند و استاد کار میله دم را از محل شیار ظرف جدا می کند. بعد از این مرحله، کار شکل دادن و ساخت و پرداخت دهانه و لگوی ظرف شروع می شود. در مرحله بعد دسته و تزئینات را روی آن قرار می دهد. در پایان ظرف را با میله واگیره به پشت بر می دهد تا به گرمخانه ببرد سپس کوره را خاموش می کنند تا اشیاء هم زمان با سرد شدن هوای داخل کوره خنک شوند.روش فوتی قالبیدر این روش، ابتدا مقداری از مواد مذاب را با میله دم از کوره برداشته، پس از آماده کردن و یک بار دمیدن در آن مقداری مواد به آن اضافه نموده گرم می کنند. سپس آن را در قالب قرار داده در میله دم می دمند تا خمیر شیشه شکل قالب را به خود بگیرد. سپس از میله دم جدا نموده، لبه کار را صاف می کنند و آن را به گرمخانه می برند، مانند انواع بطری، آبلیمو، گلاب و غیره.روش پرسیساخت در قالبهای پرس بادی نیز بیشتر برای انواع بطری به کار می رود، به این صورت که مقدار مناسب مواد مذاب با میله دم از کوره بر می دارند و آن را بسیار سریع از میله دم جدا کرده در قالب پرس قرار می دهند و با بستن قالب و فشار هوای وارد شده در قالب، خمیر شکل مورد نظر را می گیرد.
سپس قالب را باز کرده، به سرعت شیء ساخته شده را خارج نموده، در گرمخانه قرار می دهند.روش تولید شیشه رنگیبرای رنگی کردن شیشه، در خمیر آن از اکسیدهای فلزی به ترتیب زیر استفاده می کنند:۱. اکسید آهن :رنگ سبز روشن و تیره به دست می آید. همچنین با افزودن اکسید کبالت به آن، آبی خیلی کمرنگ به وجود می آید.۲. اکسید کرم :رنگ سبز، زرد یا آبی سبز خواهد داد.۳.اکسید مس :معمولاً رنگ سبز یا آبی سبز خواهد داد. در بعضی حالات نیز رنگ قرمز ایجاد می کند.روش آب گز کردنشیء شیشه ای ساخته شده را بعد از انبری کردن، در مقابل حرارت کوره قرار می دهند تا کاملاً گداخته شود. سپس آن را وارد آب کرده، به سرعت خارج می کنند. به این ترتیب ترکهای ریزی در بدنه پدید می آید سپس آن را در کوره حرارت می دهند تا ترکها به هم جوش بخورد. بعد از آن به تمام کردن ساخت ظرف ادامه می دهند.. کاوش های باستان شناسی مارلیک هنسلودشوش رواج شیشه گری در ایران باستان (عهد هخامنشی ) را به اثبات می رساند . با ظهور اسلام اکثر شیشه و بلورسازان ایرانی به دمشق و حلب در سوریه کوچ کردند . در این مقطع از تاریخ شیشه گری علاوه بر تغییر کلی فرم شیشه، نقاشی و خطاطی بر روی شیشه با رنگ های کوره ای و لعاب های رنگی متداول شد و نوعی شیشه که اصطلاحاً مینایی نامیده می شود پا به عرصه ی وجود گذاشت .
دوره ی سلجوقی ( قرن ۵ و ۶هـ ) نخستین دوره ی شکوفایی شیشه گری در ایران محسوب می شود .بعدها با روی کار آمدن سلسله ی صفوی و توجه خاص به این رشته، کارگاه های شیشه گری در اصفهان و شیراز ساخته شد و هنرمندان، تحت تعلیم تعدادی از بلورسازان و نیزی {ایتالیایی} قرار گرفتند .از ابزار و مواد مورد استفاده در هنر شیشه گری می توان به ماده اصلی ساخت شیشه، سنگ سیلیس { که به منظور صرفه جویی از مخلوط خرده شیشه نیز استفاده می شود } اشاره کرد همچنین برای رنگی کردن بار شیشه نیز از اکسید های فلزی نظیر اکسید کبالت، مس، آهن، منگنز، گوگرد و … استفاده کرد .هنر شیشه گری مانند انواع روش های ساخت ( فوتی و قالبی ) و تزئینات مکمل ( نقاشی و تراش ) است .
 بسته به نوع نقش و رنگ های به کار رفته یک یا چند مرحله پخت در کوره با حرارت مناسب صورت می گیرد. رنگ های مورد استفاده به صورت پودر و قابل ترکیب با حلال خاص و رنگ های محلول از اکسید فلزات تهیه شده است .تراش روی شیشه بوسیله سنگ های مخصوص و ابزار فرز انجام می شود که در مورد اول خطوط ایجاد شده عمیق تر بوده و روی ظروف کاربرد بیشتری دارد . این سنگ با قابلیتهای تراش و مات کردن در تزئین کاربرد دارد .سیر تاریخی هنر شیشه گری قدیمی ترین نمونه ها از شیشه های دست ساز در خاورمیانه پیدا شده است. باستان شناسان معتقدند که سومریها در هزاره سوم قبل از میلاد با شیشه، آشنایی داشته اند. گیرشمن بطریهای شیشه ای زیادی از حفاریهای معبد چغازنبیلبه دست آورده است.
از زمان هخامنشیان، شواهد اندکی برای استفاده کلی از شیشه در دست است. آثار شیشه ای کهن نشان می دهد که تا قبل از سده اول پیش از میلاد، از شیشه فقط یه حالت توده ای استفاده می کرده اند. با کشف اشیای شیشه ای زمان پارتها و ساسانیان می توان گفت صنعت شیشه سازی در ایران رواج کامل داشته و از دو روش ساخت «دمیدن در قالب» و «دمیدن آزاد» استفاده می شده است. از دوره سلجوقیان تا دوره مغول ظرفهای شیشه ای بسیار زیبا با تزئینات مختلف به صورت مینایی، تراشیده یا با نقوش افزوده از کوره شیشه گران شهرهای مختلف ایران بیرون می آمد.مواد و مصالح شیشه گری۱. عناصر پایه :سیلیس یا اکسید سلیسیم ماده اصلی تمام تولیدات شیشه است که به صورت شن، سنگ چخماق یا سنگ چینی وجود دارد. اکسید بوریک به عنوان عنصر اصلی در ساخت شیشه استفاده می شود.۲. عناصر ذوب کننده :این عناصر مانند سود به صورت کربنات سدیم، سولفات سدیم، استات سدیم نقطه ذوبسیلیس را پایین آورده، به ضمیر شیشه حالت قلیایی می دهند.۳. عناصر تثبیت کننده :برای مخلوط شدن بهتر مواد اصلی و ذوب کننده و همچنین جلوگیری از حل شدن شیشه در مواد مختلف از این مواد استفاده می کنند. کربنات کلسیم از رایج ترین مواد تثبیت کننده است.۴. عناصر سفید کننده :برای خنثی کردن یک رنگ در خمیر شیشه از رنگ دیگر استفاده می کنند؛ مثلاً برای خنثی کردن قرمز از سبز استفاده می کنند.شیشه گری سنتیوسایلی که در کارگاه شیشه گری مورد استفاده قرار می گیرد۱. بوری (میله دم) :لوله توخالی و فولادی به طول ۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتی متر و قطر ۵/۱ تا ۲ سانتی متر است که برای برداشتن شیشه مذاب از داخل کوره به کار می رود.۲. سنگ کار :از جنس سنگ یا فلز بری گرم کردن مواد روی میله دم استفاده می شود.۳. قاشق چوبی :به صورت ملاته گیر که همیشه خیس است و نقش قالب را دارد.۴. دستگاه آب :حوضچه فلزی مکعب مستطیل که دارای آب است. روشهای ساخت شیشه۱. روش فوتی۲. روش فوتی قالبی۳. روش پرسیروش فوتیبرداشت ماده مذاب را کوره به وسیله بوری یا میله دم که قبلاً گرم شده، ثابت کردن ماده مذاب روی نوک میله، مرمری کردن یا ورز دادن و چرخاندن آن روی میز کار و گرد کردن آن، دوباره گرم کردن خمیر شیشه روی سر میله، دمیدن در میله و ایجاد حباب کوچک در وسط خمیر سر میله، سرد کردن خمیر تا جایی که سرخی خود را از دست دهد، برداشت مجدد خمیر از کوره و ثابت کردن آن روی میله دم، قاشقی کردن خمیر سر میله یا یکنواخت کردن آن، کارهایی است که باید انجام شود تا استاد کار ساخت شیشه را آغاز نماید.
از این مرحله به بعد استاد کار میله دم را گرفته، به چرخش درمی آورد تا شکل اولیه ظرف را بسازد. سپس آن را به دستِ پا قالبی ساز می دهد تا شیاری در محل اتصال شیشه و میله فلزی واگیره ایجاد کند. سپس از آن واگیره گیر میله واگیره را به ته ظرف می چسباند و استاد کار میله دم را از محل شیار ظرف جدا می کند. بعد از این مرحله، کار شکل دادن و ساخت و پرداخت دهانه و لگوی ظرف شروع می شود. در مرحله بعد دسته و تزئینات را روی آن قرار می دهد. در پایان ظرف را با میله واگیره به پشت بر می دهد تا به گرمخانه ببرد سپس کوره را خاموش می کنند تا اشیاء هم زمان با سرد شدن هوای داخل کوره خنک شوند.روش فوتی قالبیدر این روش، ابتدا مقداری از مواد مذاب را با میله دم از کوره برداشته، پس از آماده کردن و یک بار دمیدن در آن مقداری مواد به آن اضافه نموده گرم می کنند. سپس آن را در قالب قرار داده در میله دم می دمند تا خمیر شیشه شکل قالب را به خود بگیرد. سپس از میله دم جدا نموده، لبه کار را صاف می کنند و آن را به گرمخانه می برند، مانند انواع بطری، آبلیمو، گلاب و غیره.روش پرسیساخت در قالبهای پرس بادی نیز بیشتر برای انواع بطری به کار می رود، به این صورت که مقدار مناسب مواد مذاب با میله دم از کوره بر می دارند و آن را بسیار سریع از میله دم جدا کرده در قالب پرس قرار می دهند و با بستن قالب و فشار هوای وارد شده در قالب، خمیر شکل مورد نظر را می گیرد.
سپس قالب را باز کرده، به سرعت شیء ساخته شده را خارج نموده، در گرمخانه قرار می دهند.روش تولید شیشه رنگیبرای رنگی کردن شیشه، در خمیر آن از اکسیدهای فلزی به ترتیب زیر استفاده می کنند:۱. اکسید آهن :رنگ سبز روشن و تیره به دست می آید. همچنین با افزودن اکسید کبالت به آن، آبی خیلی کمرنگ به وجود می آید.۲. اکسید کرم :رنگ سبز، زرد یا آبی سبز خواهد داد.۳.اکسید مس :معمولاً رنگ سبز یا آبی سبز خواهد داد. در بعضی حالات نیز رنگ قرمز ایجاد می کند.روش آب گز کردنشیء شیشه ای ساخته شده را بعد از انبری کردن، در مقابل حرارت کوره قرار می دهند تا کاملاً گداخته شود. سپس آن را وارد آب کرده، به سرعت خارج می کنند. به این ترتیب ترکهای ریزی در بدنه پدید می آید سپس آن را در کوره حرارت می دهند تا ترکها به هم جوش بخورد. بعد از آن به تمام کردن ساخت ظرف ادامه می دهند.