نویسنده: شقایق اسماعیلی

یک شرکت دانش بنیان کشورمان از شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان، موفق به تولید و صادرات “نهال‌های بدون آفت با طول عمر بالا” شد.
سید علی موسوی؛ مدیرعامل یک شرکت دانش‌بنیان در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم در مورد ویژگی‌های محصولات این شرکت اظهار کرد: محصول تولیدی شرکت، پایه رویشی هلو بادام GF677، پایه رویشی گلابی، پایه رویشی هلو بادام GN15، پایه رویشی آلو میروبالان، پایه رویشی گزیلا6 و انواع پایه سیب مالینگ است که مطابق برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته توسط تیم تحقیقاتی شرکت، نهال کشت بافتی درختان میوه از پایه‌های رویشی تولید می‌شود.

وی ادامه داد: پایه رویشی از طریق کشت بافت گیاهی تولید و به منظور تولید انواع میوه­‌های دانه‌­دار و هسته‌­دار کشت می‌شوند؛ ما چند سالی است که پایه‌های کشت بافتی درختان میوه را به‌صورت انبوه تولید و عرضه می‌کنیم اما از آنجا که نهال کامل تولید نمی­‌شود، به نوعی خام‌فروشی بود و سود چندانی نصیب شرکت نمی‌شد.

مدیرعامل این شرکت دانش‌بنیان در مورد تسهیلات دریافتی این شرکت از صندوق نوآوری و شکوفایی نیز گفت: برای جلوگیری از خام‌فروشی و تولید نهال از صندوق نوآوری و شکوفایی 700 میلیون تومان تسهیلات قبل از تولید صنعتی دریافت کردیم که از این میزان 300 میلیون صرف خرید 2 هزار متر گلخانه برای تولید سالانه 100 هزار نهال و باقی به عنوان سرمایه در گردش استفاده شد؛ در نظر داریم از خدمات سرمایه‌گذاری صندوق نوآوری نیز برای راه‌اندازی باغ مادری و تولید نهال و عرضه آن با مجوز به باغداران استفاده کنیم؛ به نوعی قصد داریم برای نهال‌ها استانداردسازی کنیم.

موسوی در مورد شیوه‌های رویش درختان میوه‌ نیز گفت: تکثیر درختان میوه در باغبانی به چندین روش انجام می‌شود که یکی از آنها روش پایه و پیوندک است و از زمان‌های قدیم در باغبانی استفاده می‌شود؛ در این روش یک درخت وحشی به عنوان پایه عمل می‌کند که قابلیت میوه‌دهی ندارد و در عمل بخش رویشی درخت مانند ایجاد ریشه، ساقه و برگ را بر عهده دارد و یک پیوندک به آن پیوند زده می‌شود که وظیفه تولید میوه را بر عهده خواهد داشت؛ با توجه به اینکه در حال حاضر نهال بذری بسیار محدود است و باردهی و عمر درخت و عملکرد آن بر اساس بذر نیز صرفه اقتصادی ندارد شیوه پایه پیوندک بیشتر استفاده می‌شود.

وی با اشاره به واردات پایه‌های رویشی از هلند به کشور، در مورد ویژگی‌های پایه‌های رویشی گفت: برای تولید کشت بافتی از یک گونه گیاه باغی خاص، نیاز به طراحی پروتکل‌‌های اختصاصی برای تولید انبوه از طریق “ریزازدیادی” است؛ این پروتکل‌‌ها شامل فرآیند سالم‌سازی اولیه، محیط کشت ساقه‌‌زایی، محیط کشت ریشه‌زایی، سازگاری و نهایتا پیوند زدن ارقام روی پایه‌‌ها است که ما توانستیم پروتکل‌‌های اختصاصی برای چندین رقم از گیاهان مختلف را به دست آوریم.

موسوی استفاده از پروتکل‌‌های اختصاصی برای تولید انبوه را سودده عنوان و تصریح کرد: یکنواخت‎ بودن پایه‎های تکثیر شده، حذف آلودگی قارچی و باکتریایی و بیماری‎های ویروسی در پایه‎های تولید شده، امکان تکثیر سریع پایه‎ها و تولید تعداد زیادی گیاه مشابه، فراهم کردن امکان تکثیر بدون تاثیرپذیری از شرایط محیطی، تولید و تکثیر مداوم گیاه در سال و تولید متابولیت‎های ثانویه مهم گیاهی در شرایط کنترل شده از مهم‌ترین مزایای تولید نهال از طریق کشت بافت است؛ درختان نهایی در باغ یکنواخت نیز ضمن افزایش چهار برابری عمر، دارای محصول نهایی بیشتر و باردهی اقتصادی بالاتر هستند که دانش فنی آن توسط شرکت ما، بومی‌سازی شده است.

وی مهم‌ترین مزیت محصول نسبت به محصولات تولید داخل و نمونه‌های خارجی را تنوع بسیار بالای محصولات و قیمت پایین‌تر آن اعلام کرد و در مورد چشم‌انداز آینده شرکت نیز گفت: برنامه ما توسعه محصول به خصوص پایه‌ها و نهال‌ها است؛ بر این اساس به یک باغ مادری برای تامین منابع پیوندک و پایه نیاز داریم تا منابع کشت بافت نیز در اختیار شرکت باشد و از ابتدا تا انتهای تولید نهال به‌صورت علمی و تحت‌نظر انجام شود و در نهایت نهال آماده رویش به باغدار عرضه شود؛ در صورت تولید نهال‌هایی با لیبل آبی، امکان صادرات نهال نیز فراهم خواهد شد.

عضو کمیسیون بهداشت مجلس با بیان اینکه ۱۸ دستگاه متولی مقابله با آلودگی هوا هستند، گفت: در سال جاری به‌دلیل همزمانی آلودگی هوا و شیوع بیماری کرونا، صدمات بیشتری از ناحیه وارونگی هوا به شهروندان وارد خواهد شد.

نسل پنجم شبکه تلفن همراه موسوم به 5G را یک تحول بزرگ در صنعت ارتباطات از راه دور می‌دانند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، افزایش تدریجی تمایل کشورها به استفاده از «نسل پنجم شبکه تلفن همراه» یا «نسل پنجم ارتباطات سیّار سلولی» موسوم به 5G این نگرانی را بوجود آورده که آیا استفاده از این سیستم خطری برای سلامتی انسان‌ها در پی دارد یا خیر. در ادامه تا جای امکان پاسخ‌های علمی به این نگرانی را ارائه خواهیم کرد.

سیستم 5G چیست؟
نسل پنجم شبکه تلفن همراه موسوم به 5G را یک تحول بزرگ در صنعت ارتباطات از راه دور می‌دانند. این فناوری، دسترسی سریع‌تر به محتوا و امکان گردش میلیاردها داده آنهم بدون ایجاد ازدحام را فراهم می‌کند و سرعتی بسیار بالاتر از سیستم 4G دارد.


5G اجازه می‌دهد که انواع تجهیزات الکترونیکی به یکدیگر متصل شوند که این امر امکان استفاده از فناوری‌هایی بسیار نوین را در آینده فراهم می‌کند؛ از جمله فناوری اتومبیل‌های خودکار، کارخانه‌های خودکار، انجام جراحی از راه دور و استفاده از ربات‌های هوشمند.

اما برای افزایش حجم داده‌ها، سیستم 5G از باند فرکانس بالاتری در مقایسه با تلفن‌های همراه کنونی استفاده می‌کند. این باند فرکانسی از ۳.۵ گیگاهرتز شروع می‌شود و در نهایت به بالاتر از ۲۶ گیگاهرتز می‌رسد.

باید توجه داشت که هرچه فرکانس بالاتر باشد، دامنه امواج کوتاه‌تر می‌شود و به همین دلیل برای استقرار 5G باید تعداد آنتن‌ها را افزایش داد و همین موضوع باعث نگرانی برخی سازمان های فعال در امور بهداشت و سلامت شده است.

فرکانس‌های رادیویی و سلامت: علم چه می‌گوید؟
تعداد فناوری‌هایی که برای عمل کردن نیاز به امواج رادیویی دارند بسیار زیاد است؛ ابزارهایی همچون تلویزیون، تلفن همراه، رادیو و شبکه وای فای بخشی از این فناوری‌ها هستند. همین موضوع نگرانی‌هایی را در میان کارشناسان از جمله متخصصان سازمان جهانی بهداشت بوجود آورده است.


اولیویه مرکل، متخصص آژانس Anses در فرانسه که در زمینه تضمین ایمنی محصولات برای انسان‌ها و حیوانات فعال است، با استناد به تحقیقاتی که در این باره تا ژانویه گذشته انجام شده، می‌گوید که آثار منفیِ استفاده کوتاه مدت از این فناوری‌ها بر انسان‌ها به اثبات نرسیده است.

با این وجود او به برخی مطالعات اشاره دارد که می‌گوید استفاده طولانی مدت از برخی از این فناوری‌های نوین ارتباطی از جمله استفاده زیاد و طولانی مدت از تلفن‌های همراه، خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش می‌دهد.

به همین دلیل نیز بود که آژانس Circ وابسته به سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۱ میلادی امواج رادیویی را در فهرست عوامل «احتمالا سرطان‌زا برای انسان» طبقه‌بندی کرد و پیشنهاد داد که کاربران تلفن‌های همراه از کیت‌های «هندز فری» استفاده کنند.

آژانس فرانسوی Anses هم در گزارش سال ۲۰۱۶ میلادی خود اعلام کرد که احتمالا امواج تلفن‌های همراه ، تبلت‌ها یا اسباب بازی‌های مجهز به فناوری‌های مشابه، می‌توانند بر عملکرد مغز کودکان بویژه بخش حافظه مغز تاثیر بگذارند. این آژانس بر همین اساس توصیه کرد که زمان قرار گرفتن در معرض این امواج محدود شود.

اثرات بیولوژیکی امواج رادیویی
بنا بر گزارش سازمان جهانی بهداشت، اصلی‌ترین اثر بیولوژیکی قرار گرفتن در میدان‌های الکترومغناطیسیِ امواج رادیویی، تاثیرات ماهیت گرمایی آن است. یعنی همان چیزی که منطق فعالیت مایکرو ویوهاست و می‌تواند بطور مثال بر خواب یا فشار خون افراد تاثیر بگذارد.

نکته این است که آیا تجمع این آثار بیولوژیک آن هم بیش از توان انطباقی بدن انسان، می‌تواند پیامدهای جدی برای سلامتی او داشته باشد یا خیر؟ این موضوع همچنان در حال بررسی است و انتظار می‌رود آژانس Anses بتواند در اوایل سال ۲۰۲۱ میلادی پاسخ آن را بیابد.

با این حال اولیویه مرکل به این موضوع اشاره دارد که در امواج رادیویی بالاتر از ۱۰ گیگاهرتز، امکان نفوذ انرژی الکترومغناطیسی به بدن انسان سخت‌تر است و این نوع انرژی عمدتا در سطح پوست متمرکز می‌شود. البته همین موضوع نیز نگرانی‌های دیگری را درباره آثار متفاوت این امواج بر سلامت انسان مطرح می‌کند.

او همچنین به گزارشی در سال ۲۰۱۲ میلادی درباره خطرات دستگاههای اسکنر فعال در فرودگاهها بر بدن انسان اشاره می‌کند که نشان داد این اسکنرها که با امواج میلی‌متری کار می‌کنند، خطری برای سلامت انسان‌ها ندارند.

با این وجود پژوهشگران اذعان دارند که با رواج استفاده از «نسل پنجم شبکه تلفن همراه» میزان مواجۀ مردم با یک نوع خاص از امواج، بطور قابل توجهی افزایش می‌یابد.

نگرانی از تاثیرات اجتماعی 5G
فرای موضوع تاثیرات امواج‌ها، سازمان‌های بین‌المللی فعال در امور بهداشت و سلامت انسان‌ها از این موضوع نیز گرانند که 5G ما را به دنیایی خارج از کنترل سوق دهد. یعنی به سمت جامعه‌ای که در آن همه چیز خیلی سریع پیش می‌رود، مردمی که بیش از همیشه به یکدیگر متصل هستند و چشمانی که بیش از هر زمانی بر صفحه‌های نمایش میخکوب می‌شوند.

بررسی این موضوع نیز در دستور کار متخصصان آژانس Anses قرار دارد و آنها امیدوارند نتایج تحقیقات در این باره را دست‌کم تا دو سال دیگر منتشر کنند. آنها در چهارچوب این تحقیق علاوه بر بررسی اثرات 5G بر جامعه، اثرات حضور در دنیای دیجیتال بر سلامت انسان به معنای گسترده کلمه یعنی تندرستی، سلامت روان، وضعیتی چاقی و غیره را خواهند سنجید.

1399/7/6

نتایج تحقیقی با عنوان مواجهه با نابرابری ناشی از مصرف کربن که در آستانه اجلاس سازمان ملل متحد منتشر شده، مشخص می‌کند دهک‌های مختلف اجتماعی هرکدام چه میزان کربن تولید می‌کنند.

تاثیر طولانی‌مدت بیماری کووید-۱۹ بر نحوه سفر کردن تا حدودی نامشخص است، اما نتایج بررسی‌های جدید نشان می‌دهد که سطح آسایش کاربران و اولویت‌ها تغییر کرده است. این موارد، می‌تواند تغییرات دیگری در این صنعت، ایجاد کند که فراتر از همه تاثیرات کروناویروس باشد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از سایکولوژی نیوز، بحران شیوع بیماری کووید- ۱۹ باعث شده تا مسافران نسبت به رعایت موارد بهداشتی، بیش‌ازاندازه آگاه باشند. به همین دلیل شرکت‌ها و کسب‌وکارهای مسافرتی و مشاغل مربوط، باید پروتکل‌های بهداشتی را ارتقاء دهند و مسافران را تشویق کنند که پایداری را در ذهن داشته باشند.

محققان اظهار کردند: در تابستان، زمانی که محدودیت سفر در دوران کرونایی، اندکی کاهش یافت، حجم گردشگری افزایش پیدا کرد. بر اساس گزارش‌های ارائه شده، در فصل تابستان سال جاری، در اروپا و مناطقی از جنوب شرقی آسیا، شاهد بهبود قابل‌توجه تقاضای سفر داخلی بوده‌ایم. اگرچه، این روندها اندکی دلگرم‌کننده است، اما می‌دانیم که مسیر بهبودی، دست‌انداز دارد و با افزایش و کاهش نرخ عفونت، قله‌ها و مسیرهای دیگری به وجود خواهد آمد.

نتایج بررسی نشان می‌دهد که اقدامات احتیاطی بهداشت و ایمنی، عامل مهمی در انتخاب محل اقامت نسبت به قیمت است و برشدت نوع مقصد موردنظر تاثیر دارد. اینکه عادات جدید، موقتی باشد یا فراتر از بیماری همه‌گیری باقی بماند، هنوز مشخص نیست.

گزارشی که روزهای اخیر، انجمن مسافرتی آسیا و اقیانوسیه، تحقیقات سازمان‌های مختلف ازجمله مجمع جهانی اقتصاد منتشر کرده، نحوه تغییر رفتارهای کاربران در منطقه و اقدامات اپراتورها را نشان می‌دهد. این گزارش نشان می‌دهد که موارد احتیاطی سلامتی و ایمنی، اکنون از قیمت مکانی که انتخاب می‌شود، مهمتر است و این مورد به‌شدت بر نوع انتخاب مقصد تاثیر دارد.

۷۲ درصد از مسافران در نظرسنجی اعلام کردند: قبل از تصمیم‌گیری برای سفر، فرهنگ مسئولیت اجتماعی مقصد را در قبال جلوگیری از شیوع ویروس در نظر می‌گیرند و ۷۳ درصد به مناطق شلوغ سفر نمی‌کنند.

به‌عبارت‌دیگر، کاربران درباره مسافرت به مکان‌هایی بیشتر اطمینان دارند که تماس با دیگران به حداقل برسد و به‌گونه‌ای کنترل شود که خطر ابتلا به بیماری نیز کاهش یابد.

برای تمام افراد مرتبط در این کار، از مدیران تا مقامات و صاحبان مشاغل گردشگری این موضوع واضح است که تنها رعایت موارد بهداشتی و ایمنی مهم نیست و ایجاد اطمینان به گردشگران در بازگشت به گذشته نیز نقش مهمی دارد.

تغییرات ساده و مشهود، مانند تغییر منوی چاپی رستوران‌ها به منوهای غیرقابل تماس می‌تواند تاثیر زیادی در جذب گردشگر ایجاد کند.

یکی دیگر از این موارد موثر، اشتراک موارد بهداشتی و رعایت پروتکل‌های هتل  با مسافران است. در برخی از نرم‌افزارهای جستجو، نشان داده‌شده که مواردی که از این طریق، اقدامات بهداشتی و ایمنی را رعایت کردند ۱۶ درصد بیشتر بازدید داشته‌اند.

البته، برای دستیابی به بهبودی کامل، عوامل بسیاری وجود دارد که خارج از کنترل صنعت گردشگری است و شامل محدودیت‌ها، میزان شیوع بیماری و سرعت تولید واکسن مناسب است، اما این موارد دلایلی نیستند که رعایت اقدامات صحیح و شفاف را نادیده بگیریم.

رعایت این موارد، برای موفقیت مقصد در افزایش تعداد گردشگر به سطح قبل از همه‌گیری و فراتر از آن و مقابله با چالش‌های آینده صنعت در طولانی‌مدت ضروری است.

آیا کووید ۱۹ روزهای از دست رفته را به زمین برمی‌گرداند؟

به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه ایران: «آسمان آبی شده؟ یک ماه از عید گذشته و هنوز هوا مثل نوروز پاک است؟ کوه را می‌شود از پنجره خانه دید؟ همه اینها هست و البته کرونا هم. اصلاً به نظر می‌رسد خودش این کار را کرده؛ ویروسی که آدم‌ها را خانه‌نشین کرد و در عوض اجازه داد طبیعت چند صباحی نفس بکشد. بعضی‌ها حتی معتقدند این انتقام طبیعت از ماست؛ از انسانی که همه چیز را برای خود می‌خواهد و در راه رسیدن به خواسته‌های بی‌حد و حصرش به دیگر موجودات کره خاکی رحم نمی‌کند. اما آیا کرونا به‌راستی به نفع طبیعت تمام شده است؟ آیا می‌شود به اثراتی که دیده می‌شود دل‌ خوش کرد یا بهتر است آن را مقطعی بدانیم؟

دکتر اسماعیل کهرم، بوم‌شناس و مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در امور محیط طبیعی به این سؤال پاسخ می‌دهد: «شرایط ایجاد شده به خاطر شیوع کرونا قطعاً روی محیط‌ زیست تأثیر دارد که باید دید مثبت است یا منفی. از یک طرف مردم در خانه مانده‌اند و تعدی به محیط زیست کمتر شده است. به عنوان مثال امسال گیاهان دارویی را از دامنه دماوند نکندند و در نتیجه خاک تخریب نشد. این در حالی است که هر ساله خسارت زیادی به آن وارد می‌شد چون ریشه، ساقه و برگ گیاه، خاک را حفاظت می‌کند. ولی از آن طرف وقتی تردد به محیط‌های طبیعی کم می‌شود، تعداد محیط‌بان‌ها هم کم می‌شود و افرادی در پی سوء استفاده برمی‌آیند. من تصویری دریافت کردم که فردی دو قوچ را شکار کرده و سرشان را بریده بود و روی سنگ گذاشته بود و با خونشان روی سنگ نوشته بود کرونا. اما چیزی که می‌توانم بگویم این است که مثل هر معادله دیگر الان خیلی زود است که بیاییم و این سودها و ضررها را کنار هم بگذاریم و نتیجه بگیریم و تصمیم‌گیری کنیم. شاید یکی – دو سال دیگر بتوانیم برگردیم و تأثیر کرونا را ببینیم. آن چه در حال حاضر مشاهده می‌شود این است که کرونا از نظر زیست‌محیطی فواید زیادی داشته. البته متأسفانه انسان‌های زیادی از بین رفته‌اند و جان انسان مهم‌ترین چیزی است که در دنیا وجود دارد.»

کهرم ادامه می‌دهد: «در حال حاضر ما شاهد کاهش گازهای گلخانه‌ای هستیم. جهان تصمیم گرفته بود سطح تولید گازهای گلخانه‌ای را به سال ۲۰۰۰ برگرداند یعنی ۲۰ سال پیش اما الان به خاطر کرونا به ۱۹۹۰ برگشته، یعنی ۱۰ سال قبل از آن چه مطلوب و ایده‌آل بود. ۳۰ میلیون بشکه نفت در روز کمتر تولید می‌شود و کمتر هم سوزانده می‌شود.

شبکه جهانی حفظ محیط زیست اعلام کرده بود که در اثر آسیبی که به لایه اوزون وارد شده بود، ۷۰۰گونه گیاهی و جانوری که پیش‌بینی شده بود امسال نابود شوند، در امان خواهند بود. ما ۵ هزار و ۲۰۰ گونه دوزیست داریم که در اثر گرما دارند نابود می‌شوند. به عنوان مثال پوست قورباغه‌ها باید مرطوب باشد اما بر اثر گرما قارچی روی پوستشان ایجاد می‌شود که باعث ترک خوردن و خونریزی و در نهایت مرگ این دوزیستان می‌شود. حالا یک‌سوم دوزیستانی که قرار بود نابود شوند، دیگر از بین نمی‌روند. همچنین هزاران انسانی را که به خاطر لایه اوزون و در اثر سرطان پوست قرار بود از بین بروند هم باید به این لیست اضافه کرد. به نظر من اگر ۱۰ سال دیگر به این روزها برگردیم، می‌بینیم که کرونا منافع زیادی برای کره زمین داشته است.»

عقیل جاسمیان، فعال حقوق محیط زیست هم در این باره حرف‌های جالب توجهی دارد: «ما تخریب‌کننده‌ها و آلوده‌کننده‌های محیط زیست را به دو بخش مردمی و دولتی تقسیم می‌کنیم و مردم هم به دو بخش مردمی که فعالیت‌های عادی دارند و مردمی که فعالیت تولیدی و صنعتی تقسیم می‌شوند. در شرایط کرونا و محدودیت تردد و سفر به خارج شهرها خصوصاً در ایام نوروز که می‌توانست اثر تخریب‌کننده‌ای روی محیط زیست در پیک سفر داشته باشد، طبیعت توانست اندکی نفس بکشد و اینجا نقش تخریب مردم عادی کمتر شد. قبلاً هم البته بیشتر سفرها در طبیعت نبوده و ما بحث‌های آلودگی را داشتیم مثل رها کردن زباله که آلودگی منظر به همراه داشت و همچنین بحث ترافیک که آلودگی صوتی بود و این‌ها خیلی کاهش داشته و شاهد خلوت شدن شهرها و صاف شدن هوا بودیم؛ هرچند که در تهران روزهای اول با وجود عدم تردد بسیاری خودروها، باز هم شاهد آلودگی هوا بودیم که آن را هم گفتند به خاطر فعالیت‌های صنعتی کارخانه‌های اطراف بوده.

ولی یادمان نرود که با گرم شدن هوا و کاهش صبر و حوصله مردم برای در خانه ماندن و با توجه به این که ما هیچ برنامه جامعی نداریم که بخواهیم بوسیله آن و از طریق رسانه‌ها مردم را سرگرم کنیم، آنها خواه‌ناخواه وارد مرحله پیک دوم سفر می‌شوند. ما در کشورمان دو پیک سفر بهاره و تابستانه داریم و اولین تعطیلاتی که پیش رو داریم، بیشترین پیک سفر را به همراه خواهد داشت؛ مگر این که بین شهرها محدودیت تردد بگذارند که البته امیدوارم این کار را بکنند.

نمونه سفرهایی که می‌توانست در ایام نوروز روی طبیعت اثر تخریبی بگذارد، سفر به سواحل جنوبی بود که هر ساله تعداد زیادی از مردم به آن سمت می‌روند یا منطقه حفاظت شده گهر که قبلاً در ایام نوروز و خصوصاً ۱۳ فروردین جمعیت زیادی وارد آن منطقه می‌شدند و اصلاً نمی‌شد جلوی آنها را گرفت. همچنین در فصل بهار، بحث تخم‌ریزی ماهی‌ها و زادآوری پرندگان و تخم‌گذاری‌شان اهمیت زیادی دارد و همین طور امنیتی که حیوان لازم دارد تا بتواند تولید مثل کند که در سال‌های قبل وضعیت خوبی نداشت. اما با تغییرات آب و هوایی و بارندگی زیاد و ترسالی از یک سو و حضور کمتر مردم در طبیعت از سوی دیگر، حیوانات هم با درک این موضوع به شکل غریزی، تولید مثل بیشتری می‌کنند.»

برای خیلی‌ها حضور حیوانات در داخل محدوده شهرها، نشانی از این بود که کرونا و خانه‌نشینی مردم، عاملی بوده تا حیوانات بیشتر احساس امنیت کنند اما جاسمیان دلیل این مسأله را چیز دیگری می‌داند: «دلیل حضور حیوانات در داخل برخی شهرها و روستاها، به دلیل به هم خوردن زنجیره غذایی آنهاست. وقتی آنها غذای خودشان را در طبیعت پیدا نکنند، خواه ناخواه محدوده تردد خودشان را گسترش می‌دهند و وارد محدوده شهرها و روستاها می‌شوند که این یک مسأله جداگانه است و طی سال‌های گذشته نه این که به خاطر عدم حضور مردم در طبیعت باشد.»

این فعال حقوق محیط زیست این طور ادامه می‌دهد: «با توجه به شرایط کرونا و بخش عمده مردمی که مدت‌هاست به سفر نرفته‌اند و نوروز هم در خانه مانده‌اند، باید دید مسئولان چه برنامه‌ای دارند تا مردم به یکباره وارد پیک سفر نشوند یا طبیعت را تخریب نکنند. از سوی دیگر بخش غیر دولتی که فعالیت صنعتی دارند، فعالیت‌شان محدود شد و همین باعث شد آسیب کمتری به محیط زیست وارد شود که اثرات آن را دیدیم اما با بهتر شدن شرایط و گذشت زمان و نیاز به از سرگیری فعالیت اقتصادی، دوباره شاهد همان تخریب‌ها خواهیم بود و هیچ تغییری در آن به‌ وجود نخواهد آمد. مگر این که نظارت‌ها شدید شود.

بخش دولتی هم قطعاً در تخریب محیط‌زیست اثرگذار است. در سراسر دنیا شاهد هستیم که رسانه‌ها مردم را بیشترین تخریب‌کنندگان محیط‌ زیست جلوه می‌دهند اما به نظر من، بخش عمده‌ای از تخریب محیط‌ زیست در سرتاسر دنیا توسط دولت‌ها صورت می‌گیرد، حالا یا با ایجاد بنگاه‌های اقتصادی یا مجوزهایی که می‌دهند و اثرش بیشتر از اثری است که مردم روی محیط زیست می‌گذارند.»

سال‌ها بعد شاید وقتی به این روزها نگاه می‌کنیم، بگوییم بالاخره عاملی ما را مجبور کرد با طبیعت مهربان باشیم. این لطف اجباری البته با تمام شدن شرایط خاص، قطعاً کمرنگ خواهد شد و باز انسان روی هر عرصه طبیعی چنگ می‌اندازد و باز همان روایت همیشگی، اما همین چند نفس هم انگار برای طبیعت غنیمت است.»
7 مهر 99

محققان موفق به ابداع روشی جدید برای اندازه‌گیری دمای اقیانوس‌ها با اندازه‌گیری سرعت امواج صوتی ناشی از زلزله‌های زیر سطح آب عبوری از آن شده‌اند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) و به نقل از فیز، گروهی از محققان موسسه فناوری کالیفرنیا(کلتک-Caltech) و آکادمی علوم چین روشی را برای شناسایی تغییرات دمای اقیانوس‌ها با اندازه گیری امواج صوتی تولید شده در زلزله‌هایی که زیر آب رخ می‌دهند، ایجاد کرده‌اند.

این گروه در مقاله خود که در مجله “ساینس”(Science) منتشر شده است، نحوه کار سامانه خود و چگونگی عملکرد آن در هنگام آزمایش را بیان کرده‌اند.

با گرم شدن سیاره زمین به دلیل گرمایش جهانی، دانشمندان به مطالعه تأثیرات آن ادامه می‌دهند. یکی از این زمینه‌های تحقیقاتی شامل اقیانوس‌ها است. برخی از مدل‌ها نشان داده‌اند که اقیانوس‌های جهان تقریباً ۹۰ درصد گرمای اضافی تولید شده در اثر گازهای گلخانه‌ای را جذب می‌کنند. متأسفانه از آنجا که اقیانوس‌ها بسیار گسترده هستند و به دلیل تعداد متغیرهای درگیر، دانشمندان نمی‌دانند که در کل اقیانوس چه مقدار گرم‌تر شده است.

در دهه ۷۰ میلادی، تیمی از موسسه “Scripps of Oceanography” ایده ارسال امواج صوتی از میان آب را برای اندازه گیری میزان دمای آن با استفاده از تکنیکی که آنها “توموگرافی صوتی اقیانوس” نامیدند، ارائه دادند. این ایده بر این اساس بود که آب گرم، امواج صوتی را سریع‌تر از آب خنک‌تر منتقل می‌کند. در آن زمان اشاره شد که می‌توان از این روش برای اندازه گیری گرما در اقیانوس از کف دریا تا سطح آن استفاده کرد.

اما این ایده زمانی ملغی شد که دوستداران محیط زیست اظهار داشتند که ارسال امواج صوتی از اقیانوس می‌تواند به زندگی دریایی آسیب برساند. دانشمندان دریایی در سال‌های اخیر ناوگانی متشکل از چهار هزار حسگر دما را در اقیانوس‌های سرتاسر کره زمین مستقر کرده‌اند، اما آنها فقط قادر به جمع آوری داده‌های دمایی تا عمق ۲۰۰۰ متری هستند.

محققان در این تلاش جدید به سراغ ایده استفاده از توموگرافی صوتی رفته‌اند، اما به جای تولید امواج صوتی، از نویزهایی استفاده می‌کنند که به طور طبیعی و در اثر زلزله ایجاد می‌شود تا به زندگی آبزیان و موجودات دریا آسیبی وارد نشود و دچار اختلال نشود.

محققان برای عملی شدن ایده باید منبع پایداری از امواج صوتی ناشی از زلزله را می‌یافتند. همین امر باعث شد آنها از آنچه به عنوان “تکرار کننده‌ها”(repeaters) شناخته می‌شوند، استفاده کنند که به زمین لرزه‌هایی گفته می‌شود که به طور منظم در یک مکان و با یک سطح انرژی اتفاق می‌افتند.

محققان پس از شناسایی دو هزار “تکرار کننده” از این دست که طی سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۶ اتفاق افتاده بود و ضبط شده بود، تغییرات حاصل در مدت زمان حرکت امواج صوتی از مکانی در اندونزی به ایستگاه استقرار حسگرها در جزیره “دیگو گارسیا” را اندازه‌گیری کردند. آنها با مشاهده داده‌های حاصل دریافتند که درجه حرارت آب به طور متوسط ​​۰.۰۴۴ درجه سانتی‌گراد در هر دهه افزایش یافته است. عددی که بسیار نزدیک به آنچه حسگرهای دمایی شناور نشان داده بودند، بود.

1399/6/30

کرونا گویا همچنان با ماست و با استناد به این موضوع، زدن ماسک و استفاده از وسایل مراقبتی و بهداشتی در برابر این ویروس جزو جدایی‌ناپذیر زندگی است؛ آری روزانه میلیون‌ها ماسک، دستکش و مواد محافظتی در برابر کرونا استفاده می‌شود و این حجم از استفاده بدون‌شک پسماندی هم خواهد داشت.

این روزها دستکش و ماسک رها شده در خیابان‌ها را به وفور می‌بینیم و پاکبانان بابت هریک از آنها خم می‌شوند؛ حتی اگر شهروندی قانون‌مدار هم باشد نهایتا دستکش یا ماسک مصرفی خود را درون مخازن زباله می‌ریزد که این امر یعنی ادغام پسماندهای عفونی و خطرناک با زباله‌های عادی.

بر اساس قانون وظیفه جمع‌آوری، حمل، دفن و تفکیک زباله بر عهده شهرداری‌هاست و در زمینه پسماندهای عفونی و درمانگاهی نیز بیمارستان‌ها وظیفه دارند تا پسماندهای خود را بی‌خطرسازی و برای دفن یا سوزاندن به شهرداری تحویل دهند؛ از سوی دیگر در دوره پساکرونا شهرداری تهران برای جلوگیری از شیوع این ویروس، کار تفکیک پسماند در آرادکوه را متوقف کرده و تمامی پسماندها را با هم دفن می کند.

تا اینجای کار مشکلی نیست اما تکلیف در مورد پسماندهایی مانند ماسک و دستکش‌های بهداشتی که مردم برای حفاظت از خود در برابر کرونا استفاده می‌کنند، چیست؟ و چرا مخازنی برای آنها تعبیه نمی‌شود تا با زباله‌ها و پسماندهای دیگر ادغام نشود؟

نکته‌ای که «فاطمه اکبرپور» رییس اداره محیط زیست انسانی استان تهران به آن اشاره دارد و می‌گوید: شهرداری اصفهان به نصب جعبه‌های ایمن و مخازن زباله در محدوده اطراف بیمارستان‌ها و مراکز درمانی جهت انداختن ماسک و دستکش شهروندان اقدام کرده و در تهران نیز صحبت‌هایی مبنی بر اتخاذ تمهیدات لازم برای تعبیه مخازن زباله جداگانه و جمع‌آوری جداگانه ماسک، دستکش و تجهیزات حفاظتی در سطح شهر شده است اما هنوز برنامه‌ای در این زمینه از سوی شهرداری دریافت نکرده‌ایم.

وی تحویل مخازن و سطل‌های زباله مخصوص پسماند کرونایی به منازل را یکی از راه‌های جداسازی پسماند کرونایی از سایر زباله‌ها می‌داند اما تصریح می‌کند: تعداد خانوارهای ساکن در تهران، اجرایی کردن این برنامه را دشوار می‌کند و از طرفی چنین اقداماتی سخت و زمان‌بر بوده بنابراین نیاز به یک برنامه‌ریزی هوشمند و استفاده از ظرفیت استارت‌آپ‌ها و اپلیکیشن‌های جمع‌آوری پسماند است.

به گفته «اکبرپور» از آنجایی که همچون گذشته پسماندهای کرونایی در مخازن شهری تخلیه و جمع‌آوری می‌شود، همچنان توصیه‌ می‌کنیم که مردم در منازل خود پسماندهای کرونایی و تجهیزات محافظتی خود را در کیسه‌های جداگانه و دربسته دفع کنند و حتما این کیسه‌ها را گره بزنند تا حداقل زمانی‌ که در مخازن شهری رها می‌شود برای پاکبان‌ها و کسانی که در امر جمع‌آوری پسماند فعالیت می‌کنند، مشکلی ایجاد نکند.

مدیریت پسماندهای پزشکی بر عهده وزارت بهداشت است

در این ارتباط معاون پردازش و دفع سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران نیز می‌گوید: زباله‌های پزشکی اعم از آنهایی که در بیمارستان‌ها یا منازل تولید می‌شود، باید جزو پسماندهای ویژه تلقی شود و طبق قانون، مدیریت پسماند ویژه بر عهده تولیدکننده است و در بخش زباله‌های پزشکی نیز مشخصا وزارت بهداشت متولی این نوع از پسماندها خواهد بود.

«حسین حیدریان» در پاسخ به صحبت‌های یکی از معاونان اداره محیط زیست استان تهران مبنی بر نبود برنامه مشخص برای زباله‌های کرونایی در شهرداری تهران، گفت: ظرفیت مخزن‌گذاری جداگانه برای زباله‌های پزشکی در حال حاضر در شهرداری تهران وجود ندارد اما از طریق محتواهای آموزشی و براساس پروتکل‌هایی که سازمان بهداشت جهانی ابلاغ کرده، به مردم آموزش داده می‌شود تا پسماندهایی که در منازل بیماران کرونایی تولید می‌شود را به صورت جداگانه در کیسه بسته‌بندی کنند و در مخازن قرار دهند.

به گفته «حیدریان» در بعضی مناطق از یک رنگ خاص برای مخازن مخصوص پسماندهای کرونایی استفاده شده که تجربه چندان موفقی نبوده چون این پسماندها حتی اگر در یک رنگ جداگانه هم بسته‌بندی شود ولی ناوگان جمع‌آوری جداگانه وجود نداشته باشد، در عمل همان سرنوشت اولیه را پیدا می‌کند.

او می‌افزاید: در تهران چه پسماندهایی که در کیسه‌های جداگانه بسته‌بندی می‌شود و چه آنهایی که در ردیف پسماندهای عادی قرار می‌گیرند، در مرکز دفع و پردازش آرادکوه جداسازی می‌شود و داخل سلول دفن بهداشتی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی دفن می‌گردد.

معاون پردازش و دفع سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران یادآور شد: سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان ناظر قانونی مدیریت پسماندها باید مشخص کند که پسماندهای حاصل از بیماری کرونا چه نوع پسماندی محسوب می ‌ود؛ اگر پسماند عادی است که همین مدیریت پسماند عادی کفایت می‌کند و اگر پسماند ویژه است متولی آن را مشخص کند و اگر راهکاری ارائه دهد، شهرداری تهران در کنار وزارت بهداشت و سازمان حفاظت محیط زیست می‌تواند با ایجاد زیرساخت در ابتدا و اختصاص بودجه‌های خاص پس از آن، در این زمینه اقدام کند.

به گزارش ایرنا قانون براساس نیاز جامعه وضع، تصویب، بروزرسانی و ابلاغ می‌شود لذا با شیوع کرونا و ازدیاد پسماندهای پزشکی، انتظار می رود دستگاه‌های متولی و قانونگذار برای این وضعیت جدید مصوبه‌ای وضع کنند تا تکلیف چگونگی جمع‌آوری و تفکیک این نوع خاص پسماند مشخص شود.

عیسی کلانتری، معاون رییس جمهوری و رییس سازمان حفاظت محیط‌زیست با بیان اینکه در دولت تدبیر و امید برای حفظ محیط زیست سرمایه‌گذاری بسیاری شده گفت: فقط ۱۱ هزار میلیارد تومان برای احیای دریاچه ارومیه هزینه شده است.

عیسی کلانتری روز سه‌شنبه (۱۱شهریورماه) در مراسم امضای تفاهم‌نامه همکاری بین سازمان حفاظت محیط زیست و بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران افزود: وظیفه دولت حفظ محیط زیست برای نسل‌های آینده است.

وی با تاکید بر اینکه محیط زیست در معرض خطر است، اظهار داشت: عوامل تخریب محیط زیست بیشتر عناصر دولتی هستند و مردم در انتهای این خط قرار دارند.

کلانتری گفت: منابع آبی و خاکی را از بین برده‌ایم به طوری که آمارها نشان می‌دهند که ۵۰ درصد منابع آبی را از بین برده ایم و هر سال نیز منابع خاکی را به اندازه ۳۵ سال از بین می بریم.

وی اظهارداشت: متاسفانه خسارت زنندگان به محیط زیست به بهانه‌های مختلف از جمله تحریم، نبود تکنولوژی و کمبود بودجه دستشان باز است.

رییس سازمان حفاظت محیط‌زیست با اشاره به نقش بیمه در حفظ محیط‌زیست گفت: بیمه باید استانداردهایی را وضع و آن‌را به تولید کنندگان تحمیل کند.

وی تاکید کرد: مقام معظم رهبری چندین بار در باره کاهش مصرف انرژی صحبت کرده اند اما کسی توجه نکرده است.

کلانتری افزود: در تابستان ۱۳ روز به دلیل آلودگی ازن، هوای آلوده داشتیم که باید برخی مراکز تعطیل می شد، علت آن‌هم داشتن نیروی محرکه غیراستاندارد است در حالی که بیمه باید استانداردسازی کند و تولید کنندگان را ملزم به رعایت آن کند.

در این مراسم، تفاهم‌نامه همکاری بین غلامرضا سلیمانی رئیس کل بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران و عیسی کلانتری معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست به امضا رسید.

در این تفاهم‌نامه آمده است که در راستای تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی و راهبری حاکمیتی سازمان حفظت محیط زیست در جهت حفظ منابع زیستی و ارتقاء فرهنگ زیست محیطی و همگرایی با توسعه صنعت بیمه در کشور، این تفاهم نامه امضا شد.

در این تفاهم‌نامه طرفین توافق کردند در چارچوب مقررات مربوط در زمینه‌های بهره مندی از ظرفیت‌های قانونی طرفین به منظور توسعه فعالیت در دو حوزه محیط زیست و صنعت بیمه، همکاری متقابل با هدف کمک به حفظ و بهسازی محیط زیست و توسعه پوشش‌های بیمه ای در این زمینه، همکاری و کمک به توسعه اقتصاد محیط زیست (سبز)، اکوتوریسم و پوشش‌های بیمه‌ای مربوط، همکاری و کمک به توسعه جایگاه بین‌المللی محیط زیست و صنعت بیمه با بهره‌مندی از ظرفیت‌های طرفین همکاری کنند.
4 مهر 99

ریشه‌های افسانه هیولای برلیک قدیمی‌تر از آن چیزی است که معمولاً می‌پندارند، و نخستین داستان‌های آن از زبان شماری آمریکایی بومی نقل شده‌اند که پیرامون دریاچه برلیک زندگی می‌کردند. شاید به این هیولا به‌اندازه لخ نس یا چمپ، هیولای ساکن دریاچه چمپلاین توجه نشود، ولی باور به آن به‌قدری بود که سبب شود افراد منطقه از نزدیک شدن به لبه آب این دریاچه پرهیز کنند.

داستان‌های قدیمی نیز مانند تیترهای خبری جدیدتر شواهدی را مبنی بر وجود این هیولا عنوان کرده‌اند؛ که البته خیلی‌ها بر درستی آن تردید دارند. کم‌تر پیش می‌آید که افسانه و داستان بتواند راه خود را به دروغ و دغل‌های پیرامون تاریخ یک منطقه باز کند؛ ولی در مورد دریاچه برلیک، این مسئله حتی حل نشده باقی مانده است. گفته می‌شود این هیولا که آمریکایی‌های بومی زمانی آن را «شیطان دریا» می‌نامیدند، توسط خیلی‌ها (و نه تنها تعداد انگشت‌شمار) دیده شده است و بنابراین احتمال آن که موجود غول‌پیکری کماکان در آب‌های آن شناور باشد بالا می‌رود. با توجه به این گفته‌ها، این هیولا که می‌گویند با سرعت بالا حرکت می‌کند و به هیچ جانور دریایی دیگری شباهت ندارد، درواقع چه می‌تواند باشد؟ تا کسی آن را از نزدیک نبیند واقعاً نمی‌توانیم نظری بدهیم و این مسئله حتی ذهن کسانی که نزدیک دریاچه زندگی می‌کنند را نیز درگیر کرده است.

نخستین گزارش‌ها از هیولای دریاچه برلیک

طبق مقاله‌ای که جوزف سی ریچ در سال 1868 برای روزنامه دِزِرت نیوز نوشت، داستان‌هایی از یک هیولای «افعی گونه» بین مردم نقل می‌شده است. گفته می‌شد که این جانور بوده است که مردم را در لبه دریاچه تکه‌تکه می‌کرده و شناگران از آب به پایین می‌کشیده است؛ به همین دلیل بود که هیچ‌کس جرئت ورود به اعماق آن را نداشت. می‌گویند مردم از ترس بالا آمدن این جانور حتی جرئت نمی‌کرده‌اند نزدیک دریاچه چادر بزنند یا بخوابند؛ ترسی که در دل حتی نخستین تمدن‌های کنار دریاچه جا افتاده بود.

کم‌کم، اهالی یکی پس از دیگری هیولا را مشاهده کردند – یا دست‌کم این‌طور فکر می‌کردند – که گویا آن‌قدر بزرگ بوده که پایین‌تنه‌اش به کف دریاچه می‌رسیده، و سری شبیه به مار و گوش‌هایی به‌اندازه پارچ داشته است. آن‌طور که در گزارش‌های مردمی آمده، این موجود آبی از سنگینی اصلاً تکان نمی‌خورده و گفته می‌شد که هنگامی که موج‌های بزرگ آب به او اصابت می‌کردند، اصلاً نه تکانش می‌داده‌اند و نه جابجایش می‌کرده‌اند. در یکی از گزارش‌ها آمده است که فرد شاهد آن‌قدر ترسیده بود که بدون دقت کردن به جزئیات پا به فرار گذاشت.

بعدها، به شمار کسانی که این هیولای بزرگ را دیدند افزوده شد؛ افرادی که ادعا می‌کردند این موجود چنان سرعتی دارد که به هیچ موجود دریایی شناخته شده دیگری نمی‌خورد. حتی گفته‌اند که «سرعت شنایش از بیشترین سرعت دویدن اسب بیشتر بود». واضح‌ترین مشاهده از این هیولا را یک گروه بیان کردند که می‌گفتند این جانور 30 متر طول دارد و سرعتش از هر حیوان دیگری بسیار بسیار بیشتر است. رد دم این جانور روی آب تقریباً به‌اندازه یک اسب بالغ تخمین زده شد و گفته می‌شد هنگام مشاهده تنها 4 کیلومتر فاصله داشته و از خط ساحلی خیلی دور نبوده است و همچنین بدنی به رنگ قهوه‌ای داشته است.

مشاهدات امروزی

مشاهدات هرازگاهی هیولای برلیک همچنان تا قرن بعد نیز ادامه یافتند و مردی به نام مایک هاوِرتز، داستان بسیاری جالبی پیرامون این جانور تعریف کرد. طبق مشاهده او، قسمتی از آب دریاچه شروع به حرکت کرد و امواجی ساخت که حدود 7 متر طول داشتند. او که به همراه گروهش برای یک جستجوی تحقیقاتی وارد دریاچه شده بود، این موجود را از روی قایق دید، البته فقط به دلیل موج‌هایی که از دم حیوان به قایق آن‌ها برخورد می‌کردند متوجهش شد. چیز دیگری که به چشم هاوترز خورد، فقط سه برآمدگی گرد بود که از آب بیرون زده بود و سر، دم یا باله‌ای از هیولا مشخص نبود، ولی همین هم همه گروه را به وحشت بزرگی انداخت.

آقای هاورتز عموی ماتیو هاورتز، سازنده مستند هیولای برلیک که در اکتبر 2019 بیرون آمد، نیز هست. طبق گفته‌ هاورتز جوان،  پدیده‌های عجیب دیگری نیز پیرامون این دریاچه هست که گویا هیچ توضیحی ندارند: مانند حرکت‌های غیرعادی آب یا شنای نامنظم گوزن‌ها و ماهی‌ها. ازآنجایی‌که برلیک یکی از قدیمی‌ترین دریاچه‌های جهان است، نمی‌توانیم به این آسانی انکار کنیم که شاید چیز ناشناخته‌ای در اعماق آن وجود داشته باشد؛ به‌خصوص که می‌دانیم هنوز گونه‌های جانوری بسیاری در طبیعت هستند که کشفشان نکرده‌ایم. ولی آیا این مدارک برای تأیید وجود موجود عجیب‌وغریب ما کافی هستند؟ شاید هیچ‌گاه به پاسخ این پرسش پی نبریم.
5 مهر 99