قایقرانی در ایران به سابقه بیش از 7 دهه قبل برمی گردد. هفتاد سال پیش با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران اولین باشگاه قایقرانی در مسجد سلیمان بوجود آمد. در 50 سال قبل نیز اولین باشگاه بادبانی تحت عنوان یات کلاب در آبادان راه اندازی شد. در اوایل دهه 40 هجری شمسی چند قایق از نوع k1 و k2 وارد ایران شد و در دریاچه سد امیرکبیر (سد کرج) در فاصله 75 کیلومتری شمال غرب تهران به آب انداخته شد. بدین ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیرنظر تربیت بدنی و تفریحات سالم بوجود آمد.
جنس قایق های اولیه از چوب با پوشش برزنتی و وزن آن ها بالای 20 کیلو برای یک نفره و 24 کیلو برای دونفره بود. از سال 1342 اولین فعالیت رسمی قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن را یک افسر ارشد نیروی دریایی عهده دار شد. سال 1343 سرهنگ امامی افسر نیروی زمینی و به مدت 3 سال ریاست آن را عهده دار شد. از سال 1347 مهندس امامی ریاست فدراسیون را بر عهده گرفت و تا سال 1357 در این سمت باقی ماند. فعالیت قایقرانی در این سال ها در سد امیرکبیر و بعدها در تالاب انزلی امکان پذیر شد و نیروهای نظامی دریایی، هوایی و زمینی هر ساله مسابقاتی را ترتیب می دادند.
در سال 1358 فدراسیون قایقرانی با فدراسیون ورزش های آبی شنا، شیرجه و واترپلو ادغام شد. در سال 1362 فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب از فدراسیون مذکور جدا و به طور مستقل کار خود را آغاز کرد. علی قلمسیاه به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد. وی تا سال 1383 هدایت این فدراسیون را بر عهده داشت. در این سال ها قایقرانی به رشته آب های آرام، کانوپولو، آب های خروشان و اسکی روی آب و 13 هیات قایقرانی در سراسر کشور بسنده کرده بود. قایقرانی تا سال 1383 صاحب عناوینی در آَسیا شده بود و فرصت حضور در مسابقات المپیک آسیا و قهرمانی جهان را نداشت.
در سال 1383 مهندس احمد دنیامالی اسکان هدایت فدراسیون قایقرانی را بر عهده گرفت و قایقرانی پس از مدت ها به حرکت درآورد و زمینه ای مناسب برای رشد بیشتر قایقرانی فراهم و ساختارها را طوری طراحی کرد تا بتواند به افق آتیه جدی تر نگاه کند. پس از تغییراتی که در سطح فدراسیون روی داد، ساختار خود را با هدف ارتقای سرعت در تصمیم گیری ها و تحقق بخشیدن به توسعه و گسترش ورزش همگانی و همچنین افزایش بهره وری در راستای به ثمر رساندن برنامه های درازمدت تغییر داد و سناریوی موفقیت قایقرانی در آسیا نگاشته شد. ابتدا یک برنامه ده ساله توسعه و استراتژیک راه اندازی شد. سه رشته المپیکی بادبانی، روئینگ و دواگون بت راه اندازی شد. با خرید تجهیزات و امکانات، تاسیس پایگاه های قهرمانی و استعدادیابی در سراسر کشور، استخدام مربیان طراز اول دنیا، برگزاری اردوهای مستمر و از سوی دیگر تزریق منابع مالی و پشتیبانی گام های موثری را برداشته شد.
از سوی دیگر با راه اندازی بیش از 30 هیات قایقرانی و اعزام مربیان به نام به تمامی استان ها در سراسر کشور، استعدادیابی را به جد پیگیری شد.
کسب نتایج در خور توجه پس از روی کار آمدن مهندس دنیامالی باعث شد که کمیته ملی المپیک ایران، قایقرانی را به عنوان یکی از موفق ترین فدراسیون ها در سال های اخیر بشناسد.
خط مشی فدراسیون قایقرانی
هر اندیشه و تفکری برای نیل به اهداف نیازمند یک برنامه ریزی منظم است تا بتواند با عمل به آن و درچارچوب قوانین و اعتقادات اجتماعی به اهداف خود دست یابد. نگاه، بینش و اندیشه فدراسیون قایقرانی آن است که به رشد بالنده ای دست یابد و به یک قدرت قایقرانی در سطح آسیا و جهان تبدیل شود. فدراسیونی که در عین حال بتواند در توسعه ورزش قایقرانی در سطح آسیا پیشرو و موثر باشد. رسالت و استراتژی فدراسیون برای دستیابی به این هدف، توسعه همگانی این ورزش در سطح کشور و قاره کهن آسیا است.استفاده بهینه از دانایی و توانایی مربیان کاربلد، آموزش علاقه مندان به ورزش قایقرانی و استفاده از پیشنهادها راهکارهایی است که که فدراسیون می کوشد با بهره گیری از آن ها به اهداف خویش دست یابد.
فرهنگ عامل بودن ، سرعت عمل به همراه وقت و اعتقاد به تغییر بهینه و دوری از سکون باید در ورزش جایگزین اندیشه های فرسوده و راکد شود. بی تردید این فرهنگ پیشرو در کنار داشتن مهارت های فنی و تخصصی مناسب و برنامه ریزی دقیق رمز موفقت ماست.
نگاه به آینده
قایقرانی در ایران به سرعت رو به گسترش است. فدراسیون قایقرانی با بهره گیری صحیح از منابع و نیروی انسانی در پی دستیابی به اهداف عالیه ورزش که همانا توسعه ورزش همگانی و قهرمانی است. اعضای هیات رئیسه فدراسیون در حال حاضر متشکل از افرادی است که در حوزه های علمی و مدیریتی ورزش کشور دارای سابقه کار می باشند. نگاه هیات رئیسه به آینده ورزش قایقرانی در زمینه های گسترش و توسعه پایدار از طریق استعدادیابی و نفوذ این ورزش به باشگاه ها، آموزشگاه ها و مراکز آموزشی و ایجاد یارانه برای تمرینات طبقه کم درآمد و در بعد قهرمانی به کارگیری حداکثر توان علمی ورزشی و پزشکی کشور و پیش رفتن به سوی دستاوردهای قهرمانی است.
در نهایت با توسعه همه جانبه و پایدار، همراه با توسعه جامعه ورزش، قایقرانی توسعه ورزش همگانی را مدنظر قرار داده است.
|
