به نقل از مرکز مشاوره صنعت ipcc محققان دانشگاه ام آی تی پوشش ضد آب جدیدی ساختند که در مقایسه با پوشش های کنونی، کارآیی بهتر و سطح ایمنی بالاتری دارد.به گزارش گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه خبری ساینس دیلی، اغلب پارچه هایی که به عنوان دافع آب معرفی می شوند، در واقع ضد آب هستند و اگر مدت زیادی زیر باران باقی بمانند، در نهایت آب به درون آن ها نفوذ می کند. هدف از تولید پارچه های دافع آب این است که قطرات آب به محض برخورد با این پارچه ها، از سطح آن جدا شوند.
در روش های متداول آب گریز کردن پارچه ها از پلیمرهای با زنجیره بلند استفاده می شود که در طبیعت و بدن انسان انباشته می شوند و خطراتی را برای سلامتی ایجاد می کنند. در این روش ها از پوشش هایی استفاده می شود که مایع هستند و پارچه درون آن ها شناور شده و در فرآیندی خشک می شود. این تکنیک ها قابلیت عبور رطوبت و بخار از بافت پارچه را محدود می کنند. به همین علت در مرحله بعدی کار، هوا به میان بافت پارچه دمیده می شود تا منافذ آن باز شوند. اما این کار هزینه تولید را افزایش داده و موجب نفوذپذیری پارچه در برابر آب می شود.
اکنون محققان دانشگاه ام آی تی در امریکا ترکیبی را ساختند که در آن پوششی از جنس پلیمرهایی با زنجیره کوتاه که پایدار نبوده و در طبیعت نیز انباشته نمی شوند، در قالب فرآیندی موسوم به iCVD روی پارچه را می پوشاند. در این فرآیند پلیمرها به تار و پود پارچه می چسبند، اما حفره های موجود در بافت آن را مسدود نمی کنند.
در آزمایشات اولیه از این تکنیک برای ضدآب کردن انواع مختلفی از پارچه ها در برابر مواد مختلفی از قهوه و سس سویا گرفته تا کچاپ و هیدروکسید سدیم، با موفقیت استفاده شد. همچنین مشخص شد این پوشش ضدآب در برابر شست وشوی مکرر نیز مقاوم است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Advanced Functional Materials منتشر شده است.
