به نقل از مرکز مشاوره صنعت ؛ipcc سه پژوهشگر ایران‌شناس به مناسبت روز گرامیداشت فردوسی و زبان فارسی در میزگرد ایرنا، تاثیر شاهنامه بر حکمت ایرانی، زبان فارسی و ادبیات جهان را بحث و بررسی کردند.در این نشست، «محمود جعفری دهقی» استاد دانشگاه در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی و رئیس انجمن ایران‌شناسی، نقش شاهنامه را از دو جنبه؛ یکی روی زبان فارسی و دیگری روی حکمت ایرانی دارای اهمیت دانست.
وی بر ضرورت ترویج شاهنامه و زبان و ادبیات فارسی در دیگر کشورها تاکید کرد و گفت: شاهنامه الگویی کامل از اندیشه‌های ایرانی ارائه می‌کند و با تصویرسازی‌های نادرست از ملت ایران در تعارض خواهد بود.
«آندرانیک سیمونی» استاد دانشگاه در رشته ادبیات ارمنی و رئیس هیات‌مدیره کانون مترجمان رسمی ایران نیز به عنوان دیگر مهمان میزگرد ایرنا، مهمترین خدمت فردوسی به فرهنگ ایرانی را دمیدن روح در حماسه‌های کهن ایران دانست و آن را از یک جنبه با آثار شکسپیر مقایسه کرد.
وی درباره ارتباط ناگسستنی ادبیات ارمنی و شاهنامه، به تفصیل سخن گفت.
«آندره گالستیان» پژوهشگر ادبی هم دیگر مهمان میزگرد ایرنا بود که درباره تاثیر فردوسی بر ادیبان دیگر سخن راند و یادآور شد که شایسته است تاثیر شاهنامه بر موسیقی، نقاشی، سینما و هنرهای دیگر نیز بررسی شود.جعفری دهقی رئیس انجمن ایران‌شناسی در این نشست تخصصی گفت: فارسی باستان از حدود 550 پیش از میلاد که حکومت هخامنشی در ایران تشکیل شد، به عنوان زبان رسمی کشور مطرح شد و اگرچه اقوام گوناگون در جغرافیای ایران زبان‌های بومی خود را داشتند، اما پذیرفتند که زبان فارسی عامل وحدت همه اقوام و ساکنان این سرزمین باشد.
زبان فارسی در دوره‌های بعد مانند ساسانیان نیز این نقش پیونددهندگی میان ایرانیان را ایفا کرد و پس از تسلط اعراب بر ایران، دوباره ادیبان، اندیشمندان و شاعران ایرانی، زبان فارسی را به عنوان زبان ملی مطرح کردند.
نقش فردوسی در این میان، بسیار برجسته بوده است، چنانکه خود می‌گوید: بسی رنج بردم در این سال سی، عجم زنده کردم بدین پارسی.
بنابراین، احیاگر زبان فارسی، همزمان، احیاگر وحدت ملی ایرانیان هم بود.
