سال گذشته سال خیلی خوبی در زمینه فروش کتاب‌های فیزیکی در جهان بوده است. بعد از چندین سال افول، فروش‌ها جانی دوباره گرفتند و بیش از ۱۸ میلیون کتاب در سال ۲۰۱۷ فروخته شد. در حوزه موسیقی نیز وضع به همین منوال است؛ چرا که بر خلاف رشد فزاینده موسیقی دیجیتال، صفحات گرامافون ۱۴ درصد از کل فروش آلبوم‌های فیزیکی فروخته شده در سال ۲۰۱۷ را تشکیل می‌دادند.

البته این آمار زیاد هم تعجب آور نیست؛ چرا که در برخی موارد، محصولات فیزیکی از محصولات دیجیتالی جلو می‌زنند؛ به این دلیل که می‌توان با آن‌ها یک رابطه عاطفی شکل داد.

آن دسته از کسانی که صفحات گرامافون خریداری کرده‌اند؛ حتما از طریق کامپیوتر و موبایل نیز موسیقی گوش می‌دهند؛ اما قطعه‌هایی که واقعا برایشان اهمیت دارد را به مجموعه موسیقی فیزیکی‌شان افزوده‌اند. همین‌طور، جای تعجب ندارد که خریداران کتاب فیزیکی را در حال مطالعه کتاب با استفاده از کتاب‌خوان‌‌ها ببینیم. اما وقتی صحبت از کتاب مورد علاقه‌ی آنها می‌شود، ترجیح می‌دهند که یک کپی از آن را در قفسه نگه‌داری کنند.

این ارتباط عاطفی دقیقا همان چیزی است که در دنیای کارت‌های ویزیت وجود دارد. تلاش‌های بی‌شماری صورت گرفته تا کارت‌های ویزیت را با ابزار‌های دیجیتال نظیر بارکدهای QR جایگزین کنند؛ با این حال روزانه ۲۷ میلیون کارت ویزیت چاپ می‌شود.

منشا کارت‌های ویزیت به قرن پانزدهم در چین برمی‌گردد که با استفاده از آن به محلی‌ها خبر بازدید شخص بزرگی را می‌دادند. در فرانسه قرن ۱۷، افراد طبقه‌ی مرفه‌تر جامعه از کارت‌ها برای معرفی خود در بازدید از مکانی استفاده می‌کردند. نوعی از آداب معاشرت به‌خصوص نیز در مورد کارت‌ها رشد کرد که استفاده از آن‌ها را شامل می‌شد و اکثر خانه‌های بزرگ، یک سینی مخصوص کارت داشتند و بازدیدکنندگان کارت خود را در آن قرار می‌دادند.

با رشد انقلاب صنعتی، تجار از آن‌ها به مثابه تبلیغات قابل حمل استفاده کردند و همزمان با کاهش کاربردشان در جامعه کم کم به ابزاری ضروری در تجارت تبدیل شدند. امروزه در ژاپن، همچنان استفاده از کارت‌های ویزیت نیاز به یک آداب معاشرت دقیق دارد که باید رعایت شود.

امروزه، افراد هنوز در حال خرج کردن مقادیر زیادی پول برای کارت‌های ویزیت خود هستند. چنانکه گران قیمت‌ترین کارت ویزیت به قیمت ۱۵۰۰ دلار به ازای هر کارت خرج دارد. پخش کردن کارت‌ها امروزه معمولا به ندرت اتفاق می‌افتد؛ ولی وقتی یک کارت ویزیت به محاطب می‌دهیم ترجیح بر این است که قابل یادآوری باشد. به همین دلیل است که کارت‌های ویزیت نقشی اساسی در یک خاطره از یک جلسه حضوری ایفا می‌کنند.

یک مخاطب در تلفن همراهتان ممکن است از یک ایمیل یا یک شبکه اجتماعی آمده باشد. اگر کارت ویزیت کسی را دارید احتمالا وی را رو در رو ملاقات کرده‌اید و این کارت در ذهن شما خواهد ماند. این موضوع همیشه به‌خاطر نام اتفاق نمی‌افتد گاهی اوقات لوگو، رنگ و فونت است که کار اصلی را انجام ‌می‌دهد. مخاطبان در گوشی شما به‌وسیله خود گوشی استایل‌دهی می‌شوند تا اینکه انعکاسی از شخصیت هر فرد باشند.

حتی وضعیت کارت ویزیت‌ها نیز می‌توانند حقایقی را برملا سازند. آن کارت‌های کهنه‌ای که هنوز نگه می‌دارید، مخاطبانی هستند که شما مدام به آن‌ها بازمی‌گردید. در دنیای دیجیتالی و پر از سروصدا، کارت‌های ویزیت همیشه جایگاه خود را دارند.

تصوری که کارت های ویزیت، در ذهن ایجاد می‌کنند شاید مهم تر از اطلاعات روی آن‌ها باشد. به هرحال، اگر فقط نام و عنوان شغلی خود را بنویسید اکثر مخاطبان ممکن است اطلاعات را در گوگل جستجو کرده و در تماس با شما قرار بگیرند. کارت شما باید چیزی بیشتر از این را فراهم کند اما از حد و حدود متعارف خارج نشود. آیا کسی هست که به فکس شرکت شما نیاز پیدا کند؟ آن‌ها ممکن است حتی آدرس پستی شما را هم نیاز نداشته باشند.

طبیعتا اضافه کردن مولفه‌های دیگری نظیر کانال‌های شبکه‌های اجتماعی وسوسه کننده است تا مخاطبان جدید در آن‌ها شما را دنبال کنند. اما موقعیت مناسب این کار را نیز در نظر بگیرید. چنانچه کسب‌و‌کار شما بسیار رسمی بوده و توییتر شما چیزی غیر از این است، آن را نادیده بگیرید.