قلم فضایی

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره ی متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

برای نخستین بار در پروژه جمینی، دومین برنامه پرواز انسان به فضای ناسا، بود که مدادها از طریق بندهای کش‌سان به دیوار اتاق فرماندهی فضاپیما متصل شدند. فضانوردان از این مدادها برای نوشتن گزارش‌های ماموریت، تحلیل‌های بعد از ماموریت یا نت‌برداری راجع به پدیده‌های مختلف روی کاغذ‌های مقاوم در برابر آتش استفاده می‌کردند.

عموما در استفاده از این مدادها مشکل خاصی به چشم نمی‌خورد، اما بهایی سنگین داشتند: ناسا در ازای ۳۴ مداد مکانیکی که توسط شرکت Tycam Engineering Manufacturing در هیوستون ساخته می‌شدند، بالغ بر ۴۳۸۲ دلار پرداخت، یعنی هر مداد به قیمت ۱۲۸ دلار.

پاول فیشرِ مبتکر، کسی بود که با قلم‌های نوآورانه و استاندارد، گزینه‌های بیشتری در اختیار عموم مردم قرار داد. او که از وضعیت خودکارهای معمولی در دهه ۱۹۵۰ ناراضی بود -خودکارهایی که کارتریج‌های مختلف داشتند و گاهی هم جوهر پس می‌دادند- تصمیم گرفت یک راهکار فراگیر برای پر کردن مجدد جوهر ابداع کند که با اکثر قلم‌ها سازگاری داشت.

او راهکاری برای پر کردن مجدد از طریق جوهر روان‌وردی نیمه‌جامد یافت که باعث می‌شد هنگام اعمال فشار بر کاغذ، جوهر از حالت ژلی خارج شده و تبدیل به مایع شود. نیتروژن موجود در قلم هم کارتریج جوهر را تحت فشار قرار می‌داد و باعث می‌شد نوشتن در هر جهتی امکان‌پذیر شود. این ابتکار به نظر همچون گزینه‌ای ایده‌آل برای فضانوردانی به نظر می‌رسید که در شرایط بی‌وزنی فضا نیازمند نوشتن بودند. بنابراین فیشر ساخته خود را در سال ۱۹۶۵ میلادی به ناسا نشان داد.

قلم فضایی یا قلم گرانش صفرمحصولی از شرکت قلم فضایی فیشر است. این قلم  بنابر ادعای شرکت سازنده قابلیت نوشتن در شرایط بی‌وزنی (گرانش صفر)، به‌صورت پشت و رو، در زیر آب، روی کاغذهای خیس و روغنی، در هر زاویه و در شدیدترین محدوده‌های دمایی را داراست.

این خودکار از کاربید تنگستن ساخته شده و به‌صورتی سوار شده است که نشتی نداشته باشد. شناوری کشویی جوهر را از گاز فشردهٔ نیتروژن که تحت فشار تقریبی ۳۵ پوند بر اینچ مربع (۲۴۰ کیلوپاسکال) قرار دارد جدا می‌سازد. جوهر تیکسوتروپی که در مخزنی مهر و موم‌شده و تحت فشار قرار دارد به ادعای سازنده سه برابر بیشتر از خودکارهای معمولی می‌نویسد. این خودکار تا ارتفاع ۳۸۱۰ متری (۱۲٬۵۰۰ فوت) و در محدودهٔ دمایی -۳۰ تا ۲۵۰ درجهٔ فارنهایت (-۳۵ تا ۱۲۰ درجهٔ سانتی‌گراد) توانایی نوشتن دارد. عمر مفید تقریبی این خودکار ۱۰۰ سال است.

هنگام تست قلم‌ها، ناسا باید حواسش به ماموریت آزمایشی و تراژیک آپولو ۱ در سال ۱۹۶۷ میلادی می‌بود که بعد از آتش‌سوزی در ماژول فرماندهی فضاپیما، به مرگ سه فضانورد منجر شد. این آژانس فضایی آموخت که حتی یک جرقه کوچک در محیطی که ۱۰۰ درصد از اکسیژن تشکیل شده، می‌تواند آتش‌سوزی گسترده‌ای را در پی داشته باشد. به این ترتیب تمام مواد و اشیای مورد استفاده در فضاپیما، حتی قلم‌هایی که به نظر کارکردی فراتر از نوشتن صرف ندارند باید به گونه‌ای تغییر می‌کردند که برای سفر به فضا امن باشند.بعد از پشت سر گذاشتن تست‌هایی سخت‌گیرانه، ناسا تصمیم به خرید ۴۰۰ قلم گرفت که هرکدام (با تخفیف ۴۰ درصدی) ۶ دلار قیمت داشتند. این قلم‌ها در سال ۱۹۶۷ و برای ماموریت آپولو ۷ تهیه شدند و هم پیش‌نیازهای امنیتی مورد نیاز و هم پیش‌نیازهای صرفه‌جویی در هزینه را داشتند. با هدف شخصی‌سازی آن‌ها برای سفرهای فضایی، ناسا قلم‌ها را در پارچه‌های نایلونی ولکرو پیچید تا به لباس فضانوردان بچسبند و دسترسی به آن‌ها آسان باشد.

ماموریت سیارکی

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره ی متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

شروع مونتاژ فضاپیمای “لوسی”(Lucy)، ناسا را یک قدم به نزدیک شدن و شناخت سنگ های فضایی عجیب نزدیک کرده است.
“لوسی” سفری بلند پروازانه را از میان کمربند سیارکی تا همسایگی سیاره مشتری انجام خواهد داد و در مجموع هشت سنگ مختلف فضایی را در طول تقریبا یک دهه مطالعه خواهد کرد. اما قبل از اینکه این فضاپیما بتواند سفر خود را که در حال حاضر برای پرتاب در اکتبر ۲۰۲۱ برنامه ریزی شده است، آغاز کند، باید سرهم بندی شده و به یک فضاپیما تبدیل شود و اکنون امکان ادغام ابزارها با بدنه اصلی فراهم شده است.

“تروجان‌های مشتری” (Jupiter trojans) که بیشتر “سیارک تروجان” یا تنها “تروجان” نامیده می‌شوند، گروه بزرگی از سیارک‌ها هستند که در همان مدار گردش سیاره مشتری به دور خورشید قرار دارند و از این نظر با این سیاره هم‌مدار هستند.

نخستین تروجان مشتری که کشف شد، “آشیل ۵۸۸” بود که در سال ۱۹۰۶ ” ماکس ولف” اخترشناس آلمانی آن را پیدا کرد. روی‌هم‌رفته تا ژانویه سال ۲۰۱۵، شمار تروجان‌های یافته‌شده مشتری ۶۱۷۸ تروجان بوده ‌است.

تروجان‌های مشتری بدنی تیره نزدیک به قرمز و طیفی بی‌محتوا دارند. هیچ‌گونه گواه روشنی از حضور آب یا هر ترکیب ویژه دیگری در سطح آنها به دست نیامده ‌است، اما گمان می‌رود که آنها دارای پوششی از “تولین” باشند که پلیمرهای آلی هستند که در اثر تابش خورشیدی تشکیل شده اند.

در حالی که ناسا پیش از این تعداد زیادی مأموریت سیارکی ساخته است، اما تاکنون هرگز تروجان های مشتری که در دو خوشه بزرگ، یکی پشت مشتری و دیگری جلوتر از آن به دور خورشید می چرخند، دیدن نکرده است.

به گفته ناسا، “لوسی” همچنین کمربند اصلی سیارکی را که در طول مسیر خود از آن عبور خواهد کرد، بررسی می کند.

دانشمندان امیدوارند که این مأموریت به آنها نگاه دقیق و از نزدیکی به انواع اصلی سنگ های فضایی موجود در خوشه های تروآی مشتری که همه آنها احتمالاً آب در زیر سطح خود پنهان دارند، بدهد و از آنجا که تروجان ها تقریباً همزمان با منظومه شمسی تشکیل شده اند، به عنوان فسیل عمل می کنند که می توانند به دانشمندان کمک کنند تا از نحوه شکل گرفتن منظومه شمسی شناخت بیشتری پیدا کنند.

اما اول از همه “لوسی” باید اینجا روی زمین آماده شود. ناسا در تاریخ ۲۸ اوت اعلام کرد که مهندسان با عبور از یک نقطه عطف استاندارد ناسا که “Key biryar Point-D” یا “KDP-D” نامیده می شود، چراغ سبز را برای سرهم بندی و آزمایش این فضاپیما و ابزارهای آن دریافت کرده اند.

ناسا می گوید این فضاپیما تا ماه ژوئیه آماده خواهد شد و برای پرتاب به فلوریدا رهسپار می شود. پنجره زمانی پرتاب لوسی در ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱ باز می شود و این فضاپیما اولین دیدار خود با یک سیارک را در آوریل ۲۰۲۵ انجام خواهد داشت.

انرژی نو در فضا

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره ی متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

فضا توان یا توان خورشیدی فضایی، طرحی است که در آن توان خورشیدی در فضای خارج از جو زمین جمع‌آوری می‌شود و پس از جمع‌آوری توان خورشیدی آن را به زمین انتقال می‌دهند، این انرژی عمدتاً به شکل انرژی الکتریکی در زمین استفاده می‌شود.

طرح فضا توان در مقایسه با طرح‌های دیگر جمع‌آوری انرژی خورشیدی متفاوت است و مزایای قابل توجهی نسبت به آن طرح‌ها دارد. در این طرح پانل‌ها در ماهواره‌های بزرگ نصب می‌گردند و با اجتناب از این ضرر و زیان و خرابی (و زیان کسینوس، برای جمع‌آوری در صفحه تخت ثابت) به علت چرخش زمین، آن‌ها در خارج از جو، در مدار قرار می‌گیرند. پس از نصب ماهواره‌ها آن‌ها نور خورشید را جمع‌آوری و به ریز موج تبدیل می‌کنند، سپس انرژی را به ایستگاه‌های دریافت، بر روی زمین ارسال می‌کنند؛ و در این ایستگاه‌ها به محض دریافت، یک جریان الکتریکی در خطوط شبکه ایجاد می‌شود. دربارهٔ انتقال انرژی از ماهواره‌ها به زمین چند روش ارائه شده‌است از جمله امواج مایکروویو و….

از مزایای این روش نسبت به روش‌های دیگری مانند فتوولتاییک، می‌توان به این مواردی اشاره کرد، مثلاً بخشی از انرژی خورشیدی در راه از طریق اتمسفر، اثرات انعکاس و جذب از دست می‌رود. در این روش تجهیزات باعث می‌شود تا تغییرات جو زمین تأثیری بر انرژی دریافت شده نداشته باشد حتی هنگام شب که نور خورشید به زمین نمی‌تابد، در فصل زمستان، در هوای برفی و بارانی که نور خورشید به زمین کم‌تر می‌تابد، می‌توان انرژی خورشیدی را بر روی ماهواره‌ها به میزان چشم‌گیری دریافت کرد.

اجرای این طرح موجب تحولی عظیم در جهان می‌شود، چرا که مقدار انرژی تابشی خورشید بر روی کره زمین ۶۰۰۰ برابر کل مصرف انرژی‌های سالیانه بر روی زمین است. اجرای این طرح، آغازی خواهد بود برای اجرای طرح‌هایی بزرگ‌تر و گسترده‌تر در زمینهٔ جمع‌آوری انرژی‌های موجود در فضا . خورشید یکی از ستارگان فضا است که دمای سطح آن ۵۵۰۵ درجه سانتیگراد است. ستارگانی در فضا وجود دارند که دمای آن‌ها تا ۳۳ هزار کلوین تخمین زده می‌شود. این میزان دما یعنی گرمای فراوان و از آنجایی که گرما صورتی از انرژی است. پس در فضا مقدار بسیار زیادی از انرژی وجود دارد.با توجه به فعل و انفعالاتی که در فضا رخ می‌دهد و انرژیی که این فعل و انفعالات آزاد می‌کنند. دستیابی به انرژی‌های موجود در فضا تأثیر مؤثری بر بحران‌های انرژی جهان خواهد گذاشت. یقیناً بشر تلاش می‌کند تا این انرژی‌ها را به دست آورد و هزینه‌های تمام شدهٔ انرژی را کاهش دهد.

مسکونی سازی فضا

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره ی متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

از زمان آغاز عصر فضا، بشر به دنبال تسخير و مسكونی سازی فضا بوده و تمام رشته‌هاي علمي مرتبط با دانش فضايي در پي حل چالش‌هاي پيش روي اكتشافات فضايي هستند تا بتوانند راه بشر را در دست‌يابي به فضا هموار كنند. اين تلاش‌ها براي شناسايي مشكلات و ارائه راه‌حل براي مسكوني سازي ماه، مريخ و يا هر مكان ديگري در فضا است.

در آینده زمانی که انسان‌ها به سیاره مریخ سفر کنند به میزان کافی و برای سال‌ها نمی‌توانند مواد خوراکی با سفینه‌های فضایی به سیاره حمل کنند و به ناچار باید با دگرگون کردن وضعیت و شرایط سیاره مریخ و احداث گلخانه‌های مصنوعی زمینه رشد گیاهان و کشاورزی را در سیاره امکان پذیر کرد.

دانشمندان در تلاش هستند تا راهکار‌هایی برای کمک به انجام فرآیند فتوسنتز در گیاهان پیدا کنند که به گیاهان اجازه رشد می‌دهد.

برخلاف کوه‌های یخی کره زمین که از آب یخ زده تولید شده اند، کوه‌ها و مناطق یخ زده سیاره مریخ ترکیبی از آب یخ زده و دی اکسید کربن منجمد هستند. براثر گرم شدن سیاره با استفاده از فناوری پوشش ورق سیلیکا، گاز دی اکسید کربن آزاد و به این ترتیب نوعی اثر گلخانه‌ای مشابه کره زمین در سیاره مریخ به وجود می‌آید که وضعیت آن را به تدریج برای زندگی انسان‌ها و رشد گیاهان مساعد می‌کند.

در طرح ابداعی دانشمندان دانشگاه نیس و ادینبورگ، نوعی ورق‌های ماده سیلیکا با ضخامت ۲ تا ۳ سانتی متر برروی مناطقی از سیاره مریخ قرار می‌گیرد و به این ترتیب اشعه‌های مضر UV خورشید مسدود و هدایت می‌شود و وضعیت مناسب برای رشد گیاهان و انجام عمل فتوسنتز به وجود می‌آید.

همچنین استفاده از پوشش سیلیکا می‌تواند از گیاهان و انسان‌ها در برابر اشعه‌های مرگبار کیهانی و درجه حرارت منفی ۷۳ درجه سلیسیوس سیاره سرخ محافظت کند.

کارشناسان در نظر دارند از ورق‌های سیلیکا برای ساخت گنبد‌های مسکونی یا حتی ایجاد لایه‌هایی ویژه در جو سیاره مریخ استفاده کنند.

از دیگر طرح‌های دانشمندان برای ایجاد زندگی در سیاره مریخ، تولید آب مایع و استخراج آن از لایه‌های عمقی سیاره است که برای این کار آزمایش‌هایی در دره‌های خشک قطب جنوب و کشور شیلی انجام می‌شود.

به گفته محققان سیاره مریخ بیشترین شباهت را به سیاره زمین دارد هرچند که سیاره‌ای خشک و دارای میزان زیاد دریافت اشعه‌های کیهانی، خاک حاوی مواد شیمیایی سمی و جوی ناپایدار فاقد اکسیژن و نیتروژن کافی است.

کره زمین از نظر ترکیب بدنه، اندازه و گرانش (جاذبه) سطح با سیاره ناهید (زهره) همانندی‌های زیادی دارد اما مشابهت‌ها با مریخ برای سکونت گزیدن انسان‌ها مناسب‌تر به نظر می‌آیند. این مشابهت‌ها عبارتند از:

1) روز مریخی (معروف به هور) بسیار با روز زمینی نزدیک است. یک روز که بر مبنای خورشید محاسبه شده‌باشد در کره مریخ ۲۴ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۳۵٫۳۲۴۴ ثانیه است.

2) پهناوری رویه کره مریخ فقط ۲۸٫۴ درصد از مساحت رویه کره زمین کمتر است و مقدار خشکی‌های زمین فقط کمی بیش از سطح مریخ است.

3)انحراف محوری مریخ ۲۵٫۱۹ درجه و انحراف محوری زمین ۲۳٫۴۴ درجه است. در نتیجه مریخ هم مانند زمین فصل دارد.

4) مریخ جو دارد. با وجود رقیق بودن (۰٫۷ جو زمین) این جو در برابر پرتوافکندن‌های خورشیدی و کیهانی مقداری حفاظت فراهم می‌کند. از وجود این جو هم‌چنین می‌توان برای ترمز هوایی فضاپیماهای واردشونده به مریخ استفاده کرد که این کار پیش از این بارها انجام شده‌است.

5) مشاهدات اخیر فضاگردهای ناسا وجود آب در سیاره ی مریخ را تأیید کرده‌است. از قرار معلوم، مریخ مقادیر قابل توجهی از تمامی عناصر لازم برای نگهداری از زیست، از نوع زمینی‌اش، را داراست.

یکی از نگرانی‌های دانشمندان آلودگی سیاره مریخ به وسیله انسان‌ها و تجهیزات آنهاست که برای رفع این مشکل احداث زیستگاه‌هایی برای زندگی انسان‌ها می‌تواند اثر گذارباشد و مانع از آلودگی سیاره مریخ شود.

معدنکاری فضایی

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره ی متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

بیش‌ازپیش، انسان نسبت به بهره‌برداری از منابع معدنی سیاره‌های دیگر مصمم‌تر شده است. بر اساس نظر کارشناسان، ضمن آنکه در آینده «معدنکاری فضایی» یکی از گزینه‌های بشر برای تأمین منابع معدنی موردنیاز خود است، گاهی چاره‌ای به‌جز آن برای انجام برخی فعالیت‌های فضایی آینده وجود ندارد. در چند سال اخیر، شرکت‌های بسیاری سرمایه‌گذاری‌های خود را معطوف به ایده معدنکاری فضایی کرده‌اند و امیدوارند که در آینده درآمدهای هنگفتی از این راه کسب کنند. اکنون در بین سیارات و اجرام فضایی، نگاه‌ها به سمت سیارک‌ها معطوف می‌شود. اجرام آسمانی کوچکی که در منظومه شمسی غوطه‌ور هستند و در مدارهایی به دور خورشید یا سیارات دیگر می‌چرخند. این سیارک‌ها منابع معدنی بسیاری دارند که می‌توانند نیازهای آینده بشر را تأمین کنند.

مقادیر منابع معدنی در ماه، مریخ و شماری از خرده‌سیاره‌ها یک میلیون بار بیشتر از مقداری است که در زمین وجود دارد، در حالی که به نظر می‌رسد معدنکاری در منظومه شمسی پروژه‌ای است که با وجود سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در اکتشاف تجاری فضا، در چند دهه آینده عملیاتی شود و صورت واقعی بگیرد.

در سال ۲۰۱۴ میلادی، شرکت خدمات مالی مولی‌فول ارزش ذخایر معدنی موجود در ماه را بین ۱۵۰ کادریلیون تا ۵۰۰ کادریلیون (هر کادریلیون هزار تریلیون است) تخمین زده است. برای مثال ماه، سرشار از ذخایر هلیوم۳ است، عنصری بسیار نادر در زمین که در فرض علمی می‌تواند به‌عنوان سوخت هسته‌ای استفاده شود. همچنین خرده‌سیاره‌ها پر از آهن، نیکل، کُبالت، پلاتینیوم و تیتانیوم هستند. مهم تر از همه این اجرام آسمانی در خود آب دارند.

زباله های فضایی

کاوشگر فضایی

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره ی متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

کاوشگر فضایی به یک مأموریت فضایی گفته می‌شود که طی آن یک فضاپیمای رباتیک به منظور اکتشاف علمی فضا، از چاه گرانشی زمین گریخته و به فضای نزدیک ماه یا فضاهای میان‌سیاره‌ای و میان‌ستاره‌ای وارد شود.

هدف از ساخت کاوشگرها حمل دوربینهای تلویزیونی و ابزارهای لازم برای جمع آوری اطلاعات به فضا است. این ابزارها اطلاعات جمع آوری شده به زمین را مخابره می‌کنند. موشک پرتاب ، تنها سرعت اولیه لازم را به کاوشگرهای فضایی می‌دهد و این موتورهای خود کاوشگر هستند که به آنها اجازه تغییر جهت می‌دهند.

انرژی کاوشگرهایی که به اکتشاف بین سیاره‌ای مشغولند، بوسیله سلولهای خورشیدی تأمین می‌شود، ولی انرژی کاوشگرهایی که در قسمتهای دورتر منظومه شمسی در حال اکتشاف هستند، بوسیله مواد رادیو اکتیو تأمین می‌شود. معمولا جهت آنتنهای رادیویی بطرف زمین است، تا از یک سو تصاویر و اطلاعات را به زمین بفرستد و از سوی دیگر دستورات لازم را از مرکز هدایت زمینی دریافت کنند.

کاوشگری که در مدار یک سیاره قرار می‌گیرد، می‌تواند آن را از نزدیک مشاهده کند و تصاویری از آن رانیز به زمین بفرستد. این تصاویر سطح کامل سیاره مذکور را با جزئیات به تصویر می‌کشند. کاوشگرهایی که در مدار سیاره زهره می‌چرخیدند برای نفوذ در لایه ابرهای ضخیم و نقشه برداری سطح زیر آنها از رادار استفاده می‌کردند. کاوشگرها بدلیل سالها ماندن در مدار یک سیاره ، می‌توانند تغییرات سطح سیاره مذکور را ضبط کنند.

هم‌اکنون بیش از ۲۰ کاوشگر فضایی در اطراف سیاره‌ها و ماه‌های منظومهٔ خورشیدی و همچنین شماری از سیارک‌ها و دنباله‌دارها در حال گردش و بررسی در حوزهٔ مأموریت فضایی خود هستند.

کاوشگر فضایی جویس JUICE اختصار Jupiter Icy Moons Explorer به وسیله آژانس فضایی اروپا، ESA در آخرین مراحل ساخت قرار دارد و مقرر است در سال ۲۰۲۲ برای کشف اسرار سیاره مشتری به فضا پرتاب شود.

سیستم ناوبری کاوشگر جویس به گونه‌ای طراحی شده است تا محیط تابشی شدید دراطراف سیاره مشتری را گرفته و تصاویری منحصربه فرد از آن و قمر‌های اطرافش به زمین ارسال کند؛‌ ازجمله قابلیت‌های این کاوشگر به نسبت کاوشگر جونو که اکنون به ماموریت بررسی مشتری می‌پردازد، پایداری درمسیرحرکتی برای به دست آوردن تصاویر دقیق از مشتری است تا حداقل سوخت را مصرف کند.

کاوشگر جویس قرار است در فاصله بسیار نزدیک از سیاره مشتری و قمر‌های آن قرار بگیرد به گونه‌ای که از برخی قمر‌های آن در زمان تصویربرداری تنها ۲۰۰ الی ۴۰۰ کیلومتر فاصله خواهد داشت.

ماموریت JUICE گردش منظم به دور سیاره مشتری و برفراز قمر‌های این سیاره، کالستو، گانیمد و اروپا خواهد بود؛ یکی از اصلی‌ترین هدف‌های پرتاب این کاوشگر، بررسی قمر یخ زده اروپاست که به گفته کارشناسان امکان یافت حیات در آن وجود دارد.

ماموریت کاوشگر فضایی JUICE حدود هفت سال خواهد بود تا زمانی که درمدار بزرگ‌ترین قمر سیاره مشتری، گانیمد مستقر شود.

قمر گانیمد بزرگ‌ترین قمر سیاره‌ای درمنظومه شمسی است و کاوشگر JUICE تا سال ۲۰۳۴ در مدار آن باقی خواهد ماند.

فناوری فضایی

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره ی متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

فناوری فضایی به مجموعه دانش‌ها و فناوری‌های مرتبط با بررسی فضای اطراف کره زمین گفته می‌شود. شناخت فضای پیرامون، موشک، ماهواره، اعزام انسان به فضا، شاتل، ایستگاه‌های فضایی و غیره از شاخه‌های فناوری فضایی محسوب می‌شوند.

فناوری فضایی دوره آغازین عصر فضا را می‌توان در فناوری ساخت و پرتاب موشک‌های فضایی، ماهواره‌ها و کاوشگرهای سیاره‌ای، تصویربرداری دیجیتالی، طراحی و توسعه سنسورها و حسگرهای فضایی، سفرهای بین سیاره‌ای، مواد جدید، سفر انسان به فضا و بسیاری موضوعات خرد و درشت دیگر خلاصه کرد.

امروزه اما فناوری فضایی در حوزه‌هایی مانند ناوبری فضایی، بهینه‌سازی سیستم‌ها، زیرسیستم‌های کوچکتر و سبک‌تر و کارآمدتر، موتورهای فضایی جدیدتر، انرژیهای نو در فضا، پسماندهای فضایی (زباله‌های مداری) و گردشگری فضایی حرفهای جدیدی برای زدن دارد.

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که فناوری فضایی در آینده راه به معدن‌کاری فضایی، موشک‌های فضایی تک مرحله‌ای، فناوری استفاده پاک‌تر از فضا برای جلوگیری از تولید پسماندهای فضایی، کارخانه‌های مداری برای تولید دارو یا آلیاژهای ویژه، هتل‌های فضایی، کلونی‌سازی یا مسکونی‌سازی فضا، آسانسورهای فضایی و ده‌ها ایده هیجان‌انگیز دیگر خواهد برد.

روز ملی فناوری فضایی روزی است که در ان ایران با پرتاب موفقیت امیز ماهواره امید در ۱۴ بهمن سال ۱۳۸۷ به کشورهای دارای توانایی پر تاب ماهواره پیوست پس از این ایران هرسال در این روز سالگرد پرتاب این ماهواره را جشن می‌گیرد که این جشن همراه با رونمایی و پرتاب محموله‌های مختلف می‌باشد.

هتل فضایی

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره ی متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

به زودی سفر به فضا و زندگی کوتاه مدت در آن به لطف افتتاح هتل های فضایی ممکن میشود.این پروژه ی عظیم مربوط به شرکت کالیفرنیایی گیت وی فاندیشن میباشد که طرح های اولیه ی آن منتشر شده است.

این هتل با نام ایستگاه ورنر براون برای سهولت تردد و اقامت مسافران دارای گرانشی مصنوعی و به اندازه ی گرانش کره ی ماه میباشد و همانند یک کشتی تفریحی به نظر میرسد که شکل ظاهری آن مثل یک چرخ معلق با قطر190 متر میباشد که به دورخود میچرخد.24ماژول دور این چرخ قرار میگرد که برای اقامت افراد مناسب میباشند.و میتواند هرهفته میزبان 100 مسافر باشد.همچنین برای این هتل فضاپیماهای ویژه ای برای انتقال ضروری مهمانان به زمین نیز وجود خواهند داشت.

در این هتل رستوران ..سالن نمایش فیلم..کنسرت ..و سمینارهای آموزشی وجود خواهد داشت.روی عرشه ی آن سوییت هایی دل نشین با فرش ها و لوازمی لوکس و کافه هایی شیک قرار خواهد داشت که چشم انداز آن نیز رو به ستارگان میباشد.برای فضای داخلی این هتل قصد بر آن است که از مواد طبیعی سبک که پاکسازی آنها نیز راحت میباشند استفاده شود.

طبق پیش بینی های انجام شده این پروژه بین سال های 2025 تا 2027 به بهره برداری خواهد رسید.همچنین مشتریان خصوصی یا دولتی نیز میتوانند برخی از این ماژول هارا خریداری یا اجاره کنند.هرچند سفرهای فضایی هزینه های زیادی را دارند اما هدف این شرکت از این پروژه این است که چنین سفرهایی برای عموم مردم در دسترس باشد.

هدف کلی این پروژه ایجاد فرهنگ سفینه ای میباشد تا مردم به فضا بروند ..در آنجا زندگی کنند..کار کنند و بخواهند که در فضا بمانند. و فضا به محلی تبدیل شود که هزاران نفر در آن زندگی میکنند.

مهندسی هوافضا

پردیس فناوری کیش-طرح مشاوره متخصصین صنعت و مدیریت-گروه صنعت

  شغل مهندسی هوافضا برای افرادی که به هواپیما و فضاپیماها علاقمند باشند مناسب است. این افراد باید در ریاضیات، فیزیک، فناوری اطلاعات و به خصوص زبان انگلیسی قوی باشند . محل کار این افراد ممکن است در دفتر کار یا در کارخانه باشد. امروزه کارهای طراحی، مدلسازی، آزمایش ها، ارزیابی و آموزش را با کمک برنامه ها و نرم افزارهای شبیه ساز کامپیوتری توسط این افراد بیشتر انجام می شود.

  این رشته با طراحی هواپیما، فضاپیما، ماهواره، ماهواره برها و غیره سر و کار دارد. همچنین طراحی و ساخت هلیکوپتر، هواپیمای بدون سرنشین، بدون موتور، عمود پرواز و یا جنگنده از یک طرف و ساخت پایگاه های فضایی و مسافرت در حیطه کار این افراد است. مهندسی هوافضا در ایران و سایر کشورها یکی از پیشروترین زمینه‌های پژوهشی است و بودجه‌های بسیار زیاد نظامی و غیرنظامی در این زمینه استفاده می شود.

  مطالعات مهندس هوافضا فقط کارش طراحی هواپیما و وسایل پرنده نیست. این افراد همچنین در صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرف تری می‌سازند. فرایند سیستم‌های کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است . همچنین سازه اتومبیل و کشتی نقاط مشترک زیادی با سازه یک هواپیما دارد و توربین‌های گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه مثل یک موتور جت طراحی می‌شوند. پس مهندس هوافضا در کنار شرکت‌های هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها هم می توانند کار کنند.

  این افراد فناوری های جدیدی را برای استفاده در هوانوردی،‌ سیستم های دفاعی و اکتشافات فضائی ایجاد کرده اند.همچنین در حیطه طراحی ساختار، هدایت، ناوبری و مراقبت، تجهیز و ارتباطات و شیوه های تولید نیز دارای مهارت هستند. طراحی  کامپیوتری،‌ روبات ها، لیزر و تجهیزات نوری الکترونیکی پیشرفته عضو لاینفک کار این افراد است .آنها در هر جایی کار کنند امکان دارد در زمینه تولیدات هوافضا مثل حمل و نقل تجاری (هواپیماهای باری و مسافربری)، جت های جنگنده نظامی، هلیکوپترها، فضاپیماها و یا موشکها و راکتها هم مهارت بدست آورند. در بیشتر جاها از مهندس هوافضا در صنعت هوافضا استفاده می شود اما در بعضی جاها هم از این افراد در صنایع دیگر هم استفاده می شود.