پردیس فناوری کیش_طرح ملی مشاوره صنعت و مدیریت_گروه محیط زیست
آسمان خراش های دبی دیدنی ترین مناظر خاورمیانه اند . مشکلات محیط زیستی شهری بیایانی و سریعا توسعه یافته گریبانش را گرفته است .
سال گذشته آلودگی خلیج فارس با فاضلاب دبی مشهود بود .
همچنین شیرین کردن آب دریا برای مصارف کشاورزی و آبیاری پوشش گیاهی ایجاد شده توسط بشر ، شوری آب خلیج فارس را افزایش داده است .
با وجود اینکه نفت بسیاری در آن منطقه وجود دارد اما سبک زندگی و میزان مصرف بالای انرژی آن منطقه باعث شده تا دچار کمبود منابع انرژی شوند .
تصفیه آب و تولید آب شیرین در آن مقیاس به چنان میزان از انژی نیاز دارد که مسئولان به فکر استفاده از انر|ی هسته ای افتاده اند . تکنولوژی که خود ، مخاطرات زیست محیطی و سیاسی دارند .
به دنبال شهری شدن و توسعه سریع دبی ، بقیه کشور های خلیج فارس نیز به این فکر افتاده اند و در حال آماده سازی خود برای پروژه های توسعه ای مشابه و افزایش جمعیت هستند .
دبی با وجود آگاهی از مخاطرات زیست محیطی همچنان به دنبال پروژه های شهری سازی و توسعه ای پول ساز است که می تواند فریب دهنده و غیر عملی باشد .
به گفته کارشناس و پروفسور در زمینه مطالعات خاورمیانه در دانشگاه جورج تاون ایالت واشینگتن افزایش جمعیت در این منطقه بسیار شدید بوده و مردم مخاطرات زیست محیطی را دست کم گرفته و نادیده می انگارند .
نگرش غالب در این منطقه ” پول اول ” است و امروز آن ها در حال مشاهده ی نتایج مخرب این نگرش هستند .
دبی همانند لاس وگاس در بیابانی خشک و بی آب بنا شده است ، بنابراین مانند لاس وگاس دچار مشکلات گستده ی تأمین آب شیرین است . این شهر به طور کامل وابسته به سیستم های آب شیرین کن است . این سیستم ها به انرژی بسیار زیادی نیاز دارند . به همین دلیل تولید کربن دی اکسید آنها بسیار زیاد است و این عامل امارات را به یکی از تولیدکننگان بزرگ و تأثیرگذار کربن دی اکسید تبدیل کرده که ” اثر کربن ” بسیاری دارد .
امارات متحده به طور روزانه معادل 4 میلیارد بطری آب شیرین می کند ، ولی به دلیل مصرف بسیار زیاد سرانه ذخیره ی آب شیرین آنها بسیار کم است و به طور متوسط تنها برای چهار روز کفایت می کند .
امروزه شوری آب خلیج فارس از 32000ppm در سال 1980 به 47000ppm در سال 2010 رسیده است . این میزان برای به مخاطره انداختن پوشش گیاهی و جانوری و اکوسیستم دریایی منطقه کافی است .
با توجه به مخاطرات اشاره شده در بالا این کشور برای تامین انرژی مورد نیازش به انرژی هسته ای روی آورده است. که این کار نیز مخاطرات زیست محیطی بسیاری از قبیل تولید ضایعات هسته ای رادیواکتیو و همچنین پیچیدگی های سیاسی و ژئوپلیتیکی بسیار دارد.
محمد رئوف ، مدید بخش محیط زیست مرکز تحقیقات خلیج فارس معتقد است:شرایط امروز دبی و سایر کشور های حاشیه نشین خلیج فارس نتیجه ی توسعه بی مهابا و بدون برنامه است. بیشتر کشور ها توسعه یافتگی و پیشرفت را به صورت ” هلو برو تو گلو ” میخواهند. ممکن است این نگرش در کوتاه مدت منافعی به بار داشته باشد ولی در نهایت باعث ایجاد مشکلات بسیار از جمله مشکلات زیست محیطی خواهد شد .
رئوف معتقد است : حاکمان امارات متحده اکنون به این درک رسیده اند که توسعه ی بدون توجه به پایداری بلند مدت مخاطراتی به دنبال دارد،به همین دلیل اکنون در حال سرمایخ گذاری در بخش های زیربنایی و توسعه پایدار هستند.
adapted from https://www.nytimes.com