اخبار صنعت و فناوری

کرونا گویا همچنان با ماست و با استناد به این موضوع، زدن ماسک و استفاده از وسایل مراقبتی و بهداشتی در برابر این ویروس جزو جدایی‌ناپذیر زندگی است؛ آری روزانه میلیون‌ها ماسک، دستکش و مواد محافظتی در برابر کرونا استفاده می‌شود و این حجم از استفاده بدون‌شک پسماندی هم خواهد داشت.

این روزها دستکش و ماسک رها شده در خیابان‌ها را به وفور می‌بینیم و پاکبانان بابت هریک از آنها خم می‌شوند؛ حتی اگر شهروندی قانون‌مدار هم باشد نهایتا دستکش یا ماسک مصرفی خود را درون مخازن زباله می‌ریزد که این امر یعنی ادغام پسماندهای عفونی و خطرناک با زباله‌های عادی.

بر اساس قانون وظیفه جمع‌آوری، حمل، دفن و تفکیک زباله بر عهده شهرداری‌هاست و در زمینه پسماندهای عفونی و درمانگاهی نیز بیمارستان‌ها وظیفه دارند تا پسماندهای خود را بی‌خطرسازی و برای دفن یا سوزاندن به شهرداری تحویل دهند؛ از سوی دیگر در دوره پساکرونا شهرداری تهران برای جلوگیری از شیوع این ویروس، کار تفکیک پسماند در آرادکوه را متوقف کرده و تمامی پسماندها را با هم دفن می کند.

تا اینجای کار مشکلی نیست اما تکلیف در مورد پسماندهایی مانند ماسک و دستکش‌های بهداشتی که مردم برای حفاظت از خود در برابر کرونا استفاده می‌کنند، چیست؟ و چرا مخازنی برای آنها تعبیه نمی‌شود تا با زباله‌ها و پسماندهای دیگر ادغام نشود؟

نکته‌ای که «فاطمه اکبرپور» رییس اداره محیط زیست انسانی استان تهران به آن اشاره دارد و می‌گوید: شهرداری اصفهان به نصب جعبه‌های ایمن و مخازن زباله در محدوده اطراف بیمارستان‌ها و مراکز درمانی جهت انداختن ماسک و دستکش شهروندان اقدام کرده و در تهران نیز صحبت‌هایی مبنی بر اتخاذ تمهیدات لازم برای تعبیه مخازن زباله جداگانه و جمع‌آوری جداگانه ماسک، دستکش و تجهیزات حفاظتی در سطح شهر شده است اما هنوز برنامه‌ای در این زمینه از سوی شهرداری دریافت نکرده‌ایم.

وی تحویل مخازن و سطل‌های زباله مخصوص پسماند کرونایی به منازل را یکی از راه‌های جداسازی پسماند کرونایی از سایر زباله‌ها می‌داند اما تصریح می‌کند: تعداد خانوارهای ساکن در تهران، اجرایی کردن این برنامه را دشوار می‌کند و از طرفی چنین اقداماتی سخت و زمان‌بر بوده بنابراین نیاز به یک برنامه‌ریزی هوشمند و استفاده از ظرفیت استارت‌آپ‌ها و اپلیکیشن‌های جمع‌آوری پسماند است.

به گفته «اکبرپور» از آنجایی که همچون گذشته پسماندهای کرونایی در مخازن شهری تخلیه و جمع‌آوری می‌شود، همچنان توصیه‌ می‌کنیم که مردم در منازل خود پسماندهای کرونایی و تجهیزات محافظتی خود را در کیسه‌های جداگانه و دربسته دفع کنند و حتما این کیسه‌ها را گره بزنند تا حداقل زمانی‌ که در مخازن شهری رها می‌شود برای پاکبان‌ها و کسانی که در امر جمع‌آوری پسماند فعالیت می‌کنند، مشکلی ایجاد نکند.

مدیریت پسماندهای پزشکی بر عهده وزارت بهداشت است

در این ارتباط معاون پردازش و دفع سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران نیز می‌گوید: زباله‌های پزشکی اعم از آنهایی که در بیمارستان‌ها یا منازل تولید می‌شود، باید جزو پسماندهای ویژه تلقی شود و طبق قانون، مدیریت پسماند ویژه بر عهده تولیدکننده است و در بخش زباله‌های پزشکی نیز مشخصا وزارت بهداشت متولی این نوع از پسماندها خواهد بود.

«حسین حیدریان» در پاسخ به صحبت‌های یکی از معاونان اداره محیط زیست استان تهران مبنی بر نبود برنامه مشخص برای زباله‌های کرونایی در شهرداری تهران، گفت: ظرفیت مخزن‌گذاری جداگانه برای زباله‌های پزشکی در حال حاضر در شهرداری تهران وجود ندارد اما از طریق محتواهای آموزشی و براساس پروتکل‌هایی که سازمان بهداشت جهانی ابلاغ کرده، به مردم آموزش داده می‌شود تا پسماندهایی که در منازل بیماران کرونایی تولید می‌شود را به صورت جداگانه در کیسه بسته‌بندی کنند و در مخازن قرار دهند.

به گفته «حیدریان» در بعضی مناطق از یک رنگ خاص برای مخازن مخصوص پسماندهای کرونایی استفاده شده که تجربه چندان موفقی نبوده چون این پسماندها حتی اگر در یک رنگ جداگانه هم بسته‌بندی شود ولی ناوگان جمع‌آوری جداگانه وجود نداشته باشد، در عمل همان سرنوشت اولیه را پیدا می‌کند.

او می‌افزاید: در تهران چه پسماندهایی که در کیسه‌های جداگانه بسته‌بندی می‌شود و چه آنهایی که در ردیف پسماندهای عادی قرار می‌گیرند، در مرکز دفع و پردازش آرادکوه جداسازی می‌شود و داخل سلول دفن بهداشتی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی دفن می‌گردد.

معاون پردازش و دفع سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران یادآور شد: سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان ناظر قانونی مدیریت پسماندها باید مشخص کند که پسماندهای حاصل از بیماری کرونا چه نوع پسماندی محسوب می ‌ود؛ اگر پسماند عادی است که همین مدیریت پسماند عادی کفایت می‌کند و اگر پسماند ویژه است متولی آن را مشخص کند و اگر راهکاری ارائه دهد، شهرداری تهران در کنار وزارت بهداشت و سازمان حفاظت محیط زیست می‌تواند با ایجاد زیرساخت در ابتدا و اختصاص بودجه‌های خاص پس از آن، در این زمینه اقدام کند.

به گزارش ایرنا قانون براساس نیاز جامعه وضع، تصویب، بروزرسانی و ابلاغ می‌شود لذا با شیوع کرونا و ازدیاد پسماندهای پزشکی، انتظار می رود دستگاه‌های متولی و قانونگذار برای این وضعیت جدید مصوبه‌ای وضع کنند تا تکلیف چگونگی جمع‌آوری و تفکیک این نوع خاص پسماند مشخص شود.

عیسی کلانتری، معاون رییس جمهوری و رییس سازمان حفاظت محیط‌زیست با بیان اینکه در دولت تدبیر و امید برای حفظ محیط زیست سرمایه‌گذاری بسیاری شده گفت: فقط ۱۱ هزار میلیارد تومان برای احیای دریاچه ارومیه هزینه شده است.

عیسی کلانتری روز سه‌شنبه (۱۱شهریورماه) در مراسم امضای تفاهم‌نامه همکاری بین سازمان حفاظت محیط زیست و بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران افزود: وظیفه دولت حفظ محیط زیست برای نسل‌های آینده است.

وی با تاکید بر اینکه محیط زیست در معرض خطر است، اظهار داشت: عوامل تخریب محیط زیست بیشتر عناصر دولتی هستند و مردم در انتهای این خط قرار دارند.

کلانتری گفت: منابع آبی و خاکی را از بین برده‌ایم به طوری که آمارها نشان می‌دهند که ۵۰ درصد منابع آبی را از بین برده ایم و هر سال نیز منابع خاکی را به اندازه ۳۵ سال از بین می بریم.

وی اظهارداشت: متاسفانه خسارت زنندگان به محیط زیست به بهانه‌های مختلف از جمله تحریم، نبود تکنولوژی و کمبود بودجه دستشان باز است.

رییس سازمان حفاظت محیط‌زیست با اشاره به نقش بیمه در حفظ محیط‌زیست گفت: بیمه باید استانداردهایی را وضع و آن‌را به تولید کنندگان تحمیل کند.

وی تاکید کرد: مقام معظم رهبری چندین بار در باره کاهش مصرف انرژی صحبت کرده اند اما کسی توجه نکرده است.

کلانتری افزود: در تابستان ۱۳ روز به دلیل آلودگی ازن، هوای آلوده داشتیم که باید برخی مراکز تعطیل می شد، علت آن‌هم داشتن نیروی محرکه غیراستاندارد است در حالی که بیمه باید استانداردسازی کند و تولید کنندگان را ملزم به رعایت آن کند.

در این مراسم، تفاهم‌نامه همکاری بین غلامرضا سلیمانی رئیس کل بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران و عیسی کلانتری معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست به امضا رسید.

در این تفاهم‌نامه آمده است که در راستای تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی و راهبری حاکمیتی سازمان حفظت محیط زیست در جهت حفظ منابع زیستی و ارتقاء فرهنگ زیست محیطی و همگرایی با توسعه صنعت بیمه در کشور، این تفاهم نامه امضا شد.

در این تفاهم‌نامه طرفین توافق کردند در چارچوب مقررات مربوط در زمینه‌های بهره مندی از ظرفیت‌های قانونی طرفین به منظور توسعه فعالیت در دو حوزه محیط زیست و صنعت بیمه، همکاری متقابل با هدف کمک به حفظ و بهسازی محیط زیست و توسعه پوشش‌های بیمه ای در این زمینه، همکاری و کمک به توسعه اقتصاد محیط زیست (سبز)، اکوتوریسم و پوشش‌های بیمه‌ای مربوط، همکاری و کمک به توسعه جایگاه بین‌المللی محیط زیست و صنعت بیمه با بهره‌مندی از ظرفیت‌های طرفین همکاری کنند.
4 مهر 99

ریشه‌های افسانه هیولای برلیک قدیمی‌تر از آن چیزی است که معمولاً می‌پندارند، و نخستین داستان‌های آن از زبان شماری آمریکایی بومی نقل شده‌اند که پیرامون دریاچه برلیک زندگی می‌کردند. شاید به این هیولا به‌اندازه لخ نس یا چمپ، هیولای ساکن دریاچه چمپلاین توجه نشود، ولی باور به آن به‌قدری بود که سبب شود افراد منطقه از نزدیک شدن به لبه آب این دریاچه پرهیز کنند.

داستان‌های قدیمی نیز مانند تیترهای خبری جدیدتر شواهدی را مبنی بر وجود این هیولا عنوان کرده‌اند؛ که البته خیلی‌ها بر درستی آن تردید دارند. کم‌تر پیش می‌آید که افسانه و داستان بتواند راه خود را به دروغ و دغل‌های پیرامون تاریخ یک منطقه باز کند؛ ولی در مورد دریاچه برلیک، این مسئله حتی حل نشده باقی مانده است. گفته می‌شود این هیولا که آمریکایی‌های بومی زمانی آن را «شیطان دریا» می‌نامیدند، توسط خیلی‌ها (و نه تنها تعداد انگشت‌شمار) دیده شده است و بنابراین احتمال آن که موجود غول‌پیکری کماکان در آب‌های آن شناور باشد بالا می‌رود. با توجه به این گفته‌ها، این هیولا که می‌گویند با سرعت بالا حرکت می‌کند و به هیچ جانور دریایی دیگری شباهت ندارد، درواقع چه می‌تواند باشد؟ تا کسی آن را از نزدیک نبیند واقعاً نمی‌توانیم نظری بدهیم و این مسئله حتی ذهن کسانی که نزدیک دریاچه زندگی می‌کنند را نیز درگیر کرده است.

نخستین گزارش‌ها از هیولای دریاچه برلیک

طبق مقاله‌ای که جوزف سی ریچ در سال 1868 برای روزنامه دِزِرت نیوز نوشت، داستان‌هایی از یک هیولای «افعی گونه» بین مردم نقل می‌شده است. گفته می‌شد که این جانور بوده است که مردم را در لبه دریاچه تکه‌تکه می‌کرده و شناگران از آب به پایین می‌کشیده است؛ به همین دلیل بود که هیچ‌کس جرئت ورود به اعماق آن را نداشت. می‌گویند مردم از ترس بالا آمدن این جانور حتی جرئت نمی‌کرده‌اند نزدیک دریاچه چادر بزنند یا بخوابند؛ ترسی که در دل حتی نخستین تمدن‌های کنار دریاچه جا افتاده بود.

کم‌کم، اهالی یکی پس از دیگری هیولا را مشاهده کردند – یا دست‌کم این‌طور فکر می‌کردند – که گویا آن‌قدر بزرگ بوده که پایین‌تنه‌اش به کف دریاچه می‌رسیده، و سری شبیه به مار و گوش‌هایی به‌اندازه پارچ داشته است. آن‌طور که در گزارش‌های مردمی آمده، این موجود آبی از سنگینی اصلاً تکان نمی‌خورده و گفته می‌شد که هنگامی که موج‌های بزرگ آب به او اصابت می‌کردند، اصلاً نه تکانش می‌داده‌اند و نه جابجایش می‌کرده‌اند. در یکی از گزارش‌ها آمده است که فرد شاهد آن‌قدر ترسیده بود که بدون دقت کردن به جزئیات پا به فرار گذاشت.

بعدها، به شمار کسانی که این هیولای بزرگ را دیدند افزوده شد؛ افرادی که ادعا می‌کردند این موجود چنان سرعتی دارد که به هیچ موجود دریایی شناخته شده دیگری نمی‌خورد. حتی گفته‌اند که «سرعت شنایش از بیشترین سرعت دویدن اسب بیشتر بود». واضح‌ترین مشاهده از این هیولا را یک گروه بیان کردند که می‌گفتند این جانور 30 متر طول دارد و سرعتش از هر حیوان دیگری بسیار بسیار بیشتر است. رد دم این جانور روی آب تقریباً به‌اندازه یک اسب بالغ تخمین زده شد و گفته می‌شد هنگام مشاهده تنها 4 کیلومتر فاصله داشته و از خط ساحلی خیلی دور نبوده است و همچنین بدنی به رنگ قهوه‌ای داشته است.

مشاهدات امروزی

مشاهدات هرازگاهی هیولای برلیک همچنان تا قرن بعد نیز ادامه یافتند و مردی به نام مایک هاوِرتز، داستان بسیاری جالبی پیرامون این جانور تعریف کرد. طبق مشاهده او، قسمتی از آب دریاچه شروع به حرکت کرد و امواجی ساخت که حدود 7 متر طول داشتند. او که به همراه گروهش برای یک جستجوی تحقیقاتی وارد دریاچه شده بود، این موجود را از روی قایق دید، البته فقط به دلیل موج‌هایی که از دم حیوان به قایق آن‌ها برخورد می‌کردند متوجهش شد. چیز دیگری که به چشم هاوترز خورد، فقط سه برآمدگی گرد بود که از آب بیرون زده بود و سر، دم یا باله‌ای از هیولا مشخص نبود، ولی همین هم همه گروه را به وحشت بزرگی انداخت.

آقای هاورتز عموی ماتیو هاورتز، سازنده مستند هیولای برلیک که در اکتبر 2019 بیرون آمد، نیز هست. طبق گفته‌ هاورتز جوان،  پدیده‌های عجیب دیگری نیز پیرامون این دریاچه هست که گویا هیچ توضیحی ندارند: مانند حرکت‌های غیرعادی آب یا شنای نامنظم گوزن‌ها و ماهی‌ها. ازآنجایی‌که برلیک یکی از قدیمی‌ترین دریاچه‌های جهان است، نمی‌توانیم به این آسانی انکار کنیم که شاید چیز ناشناخته‌ای در اعماق آن وجود داشته باشد؛ به‌خصوص که می‌دانیم هنوز گونه‌های جانوری بسیاری در طبیعت هستند که کشفشان نکرده‌ایم. ولی آیا این مدارک برای تأیید وجود موجود عجیب‌وغریب ما کافی هستند؟ شاید هیچ‌گاه به پاسخ این پرسش پی نبریم.
5 مهر 99

چهار هزار متر مربع از اراضی انارستان پناهگاه حیات وحش و تالاب بین‌المللی میانکاله در شرق استان مازندران روز چهارشنبه به دلیل خطای انسانی دچار آتش‌سوزی شد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، رییس اداره محیط زیست شهرستان بهشهر وسعت این آتش‌سوزی را که هنوز علت آن مشخص نشده حدود چهار هزار متر مربع اعلام کرد.

رضا احمدی افزود: این آتش‌سوزی عصر چهارشنبه در اراضی انارستان در منطقه موسوم به قلعه پلنگان پناهگاه حیات وحش میانکاله در شرق این استان رخ داد.

وی ادامه داد: با حضور به موقع یگان حفاظت محیط زیست استان، این آتش‌سوزی پس از سه ساعت کنترل و مهار شد و اکنون منطقه کاملا امن شده است.

وی علت این آتش‌سوزی را عامل انسانی دانست و گفت: تلاش برای شناسایی متخلف و یا متخلفان احتمالی این آتش‌سوزی از سوی یگان ویژه در دست اقدام است و در صورت شناسایی برای برخورد قانونی به دستگاه قضایی معرفی می‌شود.

پناهگاه حیات وحش و تالاب بین‌المللی میانکاله در شرق استان مازندران قرار دارد که دارای ۶۸ هزار هکتار مساحت است. بیش از ۲۰ هزار هکتار از این وسعت را پناهگاه حیات وحش میانکاله تشکیل می‌دهد که انارستان، سازیل و تمشک از گونه‌های گیاهی موجود در این اراضی است که مورد استفاده پرندگان مهاجر برای تغذیه و تخم‌ریزی است.

این دهمین باری است که در سال جاری اراضی پناهگاه حیات وحش میانکاله در شرق استان به دلیل آنچه که خظای نیروی انسانی اعلام می‌شود، دچار آتش‌سوزی شد و تاکنون یکی از متخلفان این آتش‌سوزی عمدی در منطقه شناسایی شد.

در سال گذشته حدود ۴۰۰ هکتار از اراضی این پناهگاه براثر آتش‌سوزی از بین رفت.

1399/7/3

تاثیر کاهش ترافیک انسانی بر نهنگ‌ها

به نظر می‌رسد ما درک کرده‌ایم که برای زندگی و زنده ماندن بالاخره راهی پیدا خواهیم کرد. دانشمندانی مانند دیوید بارکلی (David Barclay)، میشل فورنت (Michelle Fournet)، ناتان مرچنت(Nathan Merchant) از این فرصت استفاده کردند تا به بررسی تاثیر کاهش ترافیک انسانی بر نهنگ‌ها و دیگر حیوانات و زندگی‌های دریایی بپردازند.

اولین مطالعه اصلی که این نوع تحقیق را آغاز کرد به دنبال اتفاق ۱۱ سپتامبر شروع شد و به این نتیجه رسید که همبستگی مشخصی بین سر و صدای کشتی‌ها و استرس در نهنگ‌ها وجود دارد. با وجود تاثیرات مخربی که این بیماری همه‌گیر بر جامعه بشری داشته، هیچ فرصت آکادمیکی مانند این وجود نداشته تا این تحقیقات انجام و منتشر شود.

ثبت اثرات اقتصادی و زیست‌محیطی

محققانی که در آزمایشگاه‌های مربوط به شبکه‌های اقیانوسی کانادا کار می‌کنند، افت قابل توجهی در فرکانس سطح پایین که معمولاً به کشتی‌ها نسبت داده می‌شود، پیدا کرده‌اند. همراه با داده‌های اقتصادی که حاکی از کاهش حدود ۲۰ درصدی صادرات و واردات در منطقه است، نشان می دهد که ما شاهد یک محیط اقیانوسی شلوغ بوده‌ایم که  این اختلال بیش از ۱۵۰ سال عمر داشته است.

میشل فورنت، یکی از دانشمندان دریایی دانشگاه کورنل می‌گوید: ما نسلی از گوژپشت داریم که هرگز اقیانوس آرام را ندیده‌اند. ناتان مرچنت اضافه می‌کند که تیم او در مرکز محیط‌زیست، شیلات و پرورش آبزیان بریتانیا به بررسی این مساله خواهد پرداخت که چگونه کروناویروس‌ها بر اختلالات زیر آب در سراسر اروپا تاثیر می‌گذارند. او می‌گوید: با توجه به روشی که اقتصاد در حال حاضر دارد، شاید کسی توان مالی و سرمایه ما را نداشته باشد. ​

زندگی دوباره

فورنت می‌گوید: ما فرصتی برای گوش دادن داریم و این فرصت برای گوش دادن دوباره در زندگی ما ظاهر نخواهد شد. دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که با کاهش سطح استرس ناشی از آلودگی صوتی صنعتی، نهنگ‌ها و دیگر حیات وحش دریایی، جفت گیری، شکار و ارتباط برقرار کردن با یکدیگر برایشان آسان‌تر خواهد شد. حتی ممکن است، شروع به بررسی و دیدن آهنگ‌های پیچیده‌تر از نهنگ‌ها یا وال‌ها در خارج از اقیانوس‌های آرام کنیم.

در حالی که یافته‌های این پروژه‌های تحقیقاتی برای مدتی منتشر نمی‌شود، داده‌های اولیه حاکی از آن است که حیات وحش دریایی تحت تأثیر این فرکانس‌های کاهش صدا، تأثیر مثبت دریافت کرده است. فقط زمانی می‌توان گفت که دقیقا این شرایط جدید چه الگوها و رفتارهای در نهنگ‌ها ایجاد کرده که این تغییرات برای مدت طولانی ادامه داشته باشد.

قرنطینه جهانی به دانشمندان اقیانوسی فرصتی نادر برای ثبت اثرات کاهش اختلالات صنعتی و بازگشت دوباره حیات وحش دریایی در سراسر جهان داده است.

مدیرکل محیط زیست استان مرکزی گفت: با توجه به نزدیک شدن به کوچ پاییزه پرندگان مهاجر، تمهیدات لازم برای آمادگی تالاب میقان اراک به عنوان استراحتگاه میان راهی پیش بینی شده است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از مهر، رضا میرزایی اظهار کرد: همه ساله در فصل پاییز کوچ پرندگان مهاجر از مناطق سردسیر از سیبری به سمت شمال آفریقا، تالاب‌های جنوب ایران آغاز می‌شود.

وی ادامه داد: تالاب میقان در مسیر کریدورهای پرندگان مهاجر قرار دارد و هر سال پذیرای انواع مرغان مهاجر از جمله درنای زیبای خاکستری، کنگر، خودکا، اردک نوک پهن، فلامینگو، غاز خاکستری، هوبره، تنچه، حواصیل، اردک سبز است. تعدادی از این پرندگان زمستان خود را در تالاب میقان اراک می‌گذرانند و تعدادی به مناطق گرم‌تر سفر می‌کنند.

مدیر کل محیط زیست استان مرکزی بیان کرد: تالاب میقان اراک زیستگاه ۱۴۰ گونه پرنده است و سالانه ۹۰ گونه پرنده مهاجر وارد این تالاب می‌شوند.

وی افزود: پرندگان از نظر قابلیت تحمل دما در اصطلاح پوست کلفت و پوست نازک گفته می‌شود، مهاجرت پوست نازکان زودتر آغاز می‌شود. مهاجرت پرندگان پوست کلفت مانند درنا و غاز خاکستری از آبان ماه آغاز می‌شود.

مدیرکل محیط زیست استان مرکزی بیان کرد: پیک مهاجرت پرندگان از ۱۵ آبان ماه (روز استانی درنا) به تالاب میقان اراک آغاز می‌شود به همین دلیل حفظ این تالاب به عنوان استراحتگاه میان راهی پرندگان در پدیده کوچ از اهمیت بالایی برخوردار است.

وی عنوان کرد: با توجه با بارندگی‌های بهاره امسال، تالاب میقان اراک نسبت به سال‌های گذشته از وضعیت آبی خوبی برخوردار است.

به گفته میرزایی با توجه به پیش بینی سازمان هواشناسی امسال در استان مرکزی پاییز سردتری را شاهد هستیم و احتمال بارندگی برف نیز در این فصل وجود دارد.

میرزایی با اشاره به بیماری آنفلوآنزا پرندگان در تالاب میقان اراک در سال ۹۵ عنوان کرد: پیرو این موضوع تجهیزات انفرادی برای حفاظت پرسنل محیط بان و مواجهه با لاشه احتمالی پرنده و مواد ضد عفونی کننده در نظر گرفته شده و وضعیت بیماری پس از کوچ پرندگان به طور دائم در حال رصد است و می‌توان گفت استان توانمندی لازم برای مقابله با بیماری‌های حیات وحش را داراست.

وی گفت: خوشبختانه تاکنون با توجه به پایش های زمینی و هوایی انجام شده مشکل خاصی از لحاظ بیماری‌ها وجود ندارد و تمهیدات لازم برای مواجهه با بیماری‌های پرندگان پیش بینی شده است.

گفتنی است تالاب کویری میقان اراک در ۱۵ کیلومتری شمال شرق اراک در زمره ۲۲ تالاب بین المللی کشور قرار دارد و یکی از ۱۰۵ منطقه مهاجرت پرندگان مهاجر در دنیا است.

آب از سد رودشتین در شرق اصفهان روز جمعه برای تامین حقابه زیست محیطی به سمت تالاب بین‌المللی گاوخونی رهاسازی شد.

 

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، مدیر عامل شرکت آب منطقه‌ای اصفهان از رهاسازی سازی آب از سد رودشتین به سمت تالاب بین‌المللی گاوخونی خبر داد و گفت: از صبح امروز پس از اتمام عملیات توزیع آب کشاورزی در شبکه رودشتین اصفهان، ذخیره موجود در سد انحرافی رودشتین در فاصله ۱۳۰ کیلومتری تالاب بین‌المللی گاوخونی با دبی ۶ متر مکعب بر ثانیه به سمت تالاب جاری شد.

به گزارش روابط عمومی شرکت آب منطقه‌ای اصفهان، مسعود میر محمد صادقی با تاکید بر ذخیره آب این سد و دبی ورودی موجود حاصل از زهاب کشاورزی، افزود: با توجه به رطوبت بستر رودخانه در این مسیر انتظار می‌رود با دبی ثابت حدود سه متر بر ثانیه به‌صورت پیوسته و طولانی مدت آب در این بازه از رودخانه، قسمتی از سهم حقابه زیست‌محیطی تالاب بین المللی گاوخونی تامین شود.

دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی و طبیعی ورزنه اظهار داشت: مانده آب زاینده‌رود که برای کشاورزی رها سازی شده بود از امروز از سد رودشتین به سمت تالاب بین‌المللی گاوخونی رهاسازی شد و امید است با عدم برداشت غیر مجاز آب در مسیر به تالاب برسد.

رضا خلیلی با بیان اینکه این حجم آب، کم و غیر دائمی است، افزود: قطع و وصل شدن جریان آب به سمت تالاب بین المللی گاوخونی، مطلوب نیست و لازم است حقابه زیست محیطی این تالاب همیشگی و پایدار تامین شود.

وی با اشاره به اینکه درصد بسیار کمی از وسعت تالاب مرطوب است، اظهار داشت: آبی که امروز رهاسازی شد پیش‌بینی می‌شود تا یک هفته آینده به خود تالاب برسد و باید نظارت و پایش مناسب برای این مسیر جهت جلوگیری از برداشت غیر مجاز آب صورت گیرد.

تالاب بین‌المللی گاوخونی در شرق شهرستان اصفهان در یک دهه اخیر با بحران خشکی و کاهش منابع آبی مواجه بود که پس از سال‌ها، سهمی از حقابه آن در سال گذشته، تامین و وارد این تالاب شد و امسال نیز از نیمه خرداد آب موجود در سد رودشتین به سمت تالاب گاوخونی روانه شد و امروز در روزهای نخستین ماه مهر برای دومین بار در سال جاری آب سد رودشتین به سمت تالاب رهاسازی شد.

تحلیل و مقایسه تصاویر ماهواره‌ای تالاب بین‌المللی گاوخونی نشان می‌داد که حدود ۲۱ درصد از سطح آن تا فروردین امسال مرطوب بود اما در زمان حاضر به گفته مسوولان و کارشناسان زیست محیطی حدود پنج درصد آن مرطوب است.

گاوخونی یکی از بزرگترین و مهمترین تالاب‌های ایران است و در طول تاریخ علاوه بر ایجاد فضای فرح بخش در شرق اصفهان، مامنی برای پرندگان مهاجر و جانوران آبی و منبع درآمد و آسایش ساکنان این منطقه بوده است.

این تالاب که منطقه‌ای به وسعت ۴۷۶ کیلومتر مربع در ۱۶۷ کیلومتری جنوب شرق اصفهان در کنار شهر ورزنه و در مجاورت تپه‌های شنی واقع است در یک دهه گذشته در مدت کوتاهی در سال ۹۵ و سپس در سال ۹۸ آب را به خود دید.

کاهش آب ورودی، تغییر اقلیم و خشکسالی و تامین نشدن حقابه‌های طبیعی از جمله چالش‌هایی است که حیات این تالاب را به خطر انداخته است.

به گفته مسوولان و کارشناسان محیط زیست، ادامه این روند می‌تواند تالاب گاوخونی را به کانون تولید گرد و غبار تبدیل کند و تا شعاع زیادی را تحت تاثیر خود قرار دهد بنابراین تامین حقابه آن ضروری است.

1399/7/5

به گفته کارشناسان، میلیون‌ها جانور وحشی زنده از مناطقی که کانون بیماری‌های اخیر بوده‌اند، قانونی وارد انگلیس می‌شوند و همین امر می‌تواند عامل شیوع ویروس‌های مرگبار باشد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، در این مطالعه معلوم شده است که حیواناتی از خفاش گرفته تا طوطی و مار و سوسمار و موش، وارد این کشور می‌شوند تا عمدتا به عنوان حیوان خانگی فروخته شوند ولی برخی از آنها هم برای نگهداری در باغ وحش فرستاده می‌شوند.

مطالعات نشان داده است که بین سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ میلادی بیش از سه میلیون جانور حیات وحش از ۹۰ کشور مختلف از طریق هوا یا دریا وارد بریتانیا شده‌اند که بسیاری از آنها از مناطقی نظیر اندونزی، السالوادور، کامرون، نیکاراگوئه، غنا و ماداگاسکار آمده‌اند که کانون بیماری‌های جدید محسوب می‌شوند.

گزارش این تحقیق که از آمار مرکز بهداشت حیوانات و گیاهان دولت انگلیس استفاده کرده است، حاکی است که نزدیک به دو و نیم میلیون جانور دوزیست، حدود ۶۰۰ هزار خزنده، بیش از ۱۵۰ هزار پستاندار و ۹۹ هزار پرنده در طول پنج سالی که در محدوده این گزارش بوده است، وارد کشور شده‌اند.

تقریبا ۷۰ خفاش از ماداگاسکار و چندین خفاش دیگر نیز از جمهوری چک و گویان به کشور وارد شده‌اند. گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد مبنی بر آن که منبع کووید-۱۹ از نژاد این جانور بوده است و ناقل ویروس هاری نیز هست.

بر اساس گزارشی از مؤسسه غیرانتفاعی «حفاظت حیوانات جهان»، حیواناتی چون جوجه‌تیغی، قورباغه و لاک‌پشت برای تأمین بازار حیوانات خانگی نامتعارف به بریتانیا منتقل می‌شوند.

دست‌کم ۱۵۰ هزار پستاندار، بیشتر آنها از جوندگان از ۵۱ کشور وارد شده‌اند که در میان آن‌ها مشخصا جمهوری چک، ایتالیا و اسپانیا از جمله کشورهایی هستند که صدور حیوان به میزان انبوه از آن‌ها «موجب نگرانی» است.

در این گزارش آمده است که افزایش میزان داد و ستد حیوانات زنده نشان‌دهنده بالاتر رفتن احتمال شیوع بیماری‌ها در سراسر جهان خواهد بود، مگر آن که تجارت جانوران حیات وحش دستخوش تغییرات جدی شود.

به گزارش این مؤسسه، تجارات جانواران حیات وحش «بستر شیوع بیماری‌های کشنده» را فراهم می‌کند، چرا که حیوانات به خاطر حبس شدن در یک محدوده کوچک، دچار افت سیستم ایمنی می‌شوند یا در مجاورت با حیوانات دیگر که در طبیعت با هم سنخیتی ندارند در تماس با انسان، دچار بیماری‌هایی می‌شوند که غالبا مسری هستند.

سازمان بهداشت جهانی می‌گوید سالانه در جهان حدود یک میلیارد بیماری و یک میلیون مرگ ناشی از بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان  رخ می‌دهد و ۷۵ درصد بیماری‌های واگیر مشترک بین انسان و حیوان از حیات وحش سرچشمه می‌گیرند.

به گفته محققان، هنگامی که ویروس، باکتری، قارچ و انگلی که حیوانات حیات وحش با خود همراه دارند به محیط جدید وارد می‌شود، ایجاد بیماری می‌کند.

دانشمندان معتقدند شیوع بیماری‌های جدیدی که قابلیت عالم‌گیر شدن دارند، رو به افزایش است و طی نیم قرن گذشته چهار برابر شایع‌تر شده‌اند.

طبق برآوردها، از سال‌های ۱۹۷۰ به این طرف دستکم ۳۰ بیماری واگیر جدید در اثر تماس انسان با حیوان به وجود آمده‌اند، که سارس، مرس، ابولا، آنفلوآنزای مرغی، آنفلوآنزای خوکی، و زیکا از جمله آنها هستند.

بسیاری معتقدند که بیماری عالم‌گیر کووید-۱۹ نیز در شرایطی مشابه از بازاری در ووهان چین پدید آمده است که به فروش حیواناتی می‌پرداخت که در حیات وحش کنار یکدیگر قرار نمی‌گرفتند.

این سازمان می‌گوید که تجارت قانونی حیوانات باعث شده است تا خطراتی که تجارت غیرقانونی در حوزه سلامت عمومی ایجاد می‌کند، کمتر دیده شود.

به گزارش ایندیپندنت، پنج مؤلف این گزارش که سه تن از آنها دانشمندان مرکز تحقیقات زیست‌شناسی و محیط زیست دانشگاه منچستر هستند، تأکید کرده‌اند که موش می‌تواند موجب شیوع لپتوسپیروز و طاعون شود. آنها نشان داده‌اند که یک مورد جدید طاعون گاوی در مغولستان، چگونه از تماس با بقایای مرده یک موش خرمایی ایجاد شده است.

گزارش این تحقیق در مجله علمی «حیوانات» منتشر شده است.

1399/7/7